Vandaag is de dag van het "Umziehen" van de camperplaats naar de camping. Fietsen op de camper, alles rij-vast zetten, de plee legen. Het zijn allemaal van die handelingen die wij al honderden keren hebben gedaan.
We hebben al uitgezocht dat we via ingang 2 moeten rijden, want anders komen we er niet, of ik moet het vers aangeplante struweel doorkruisen. Probleem één doet zich al voor als we voor de slagboom staan. Die gaat open als je kenteken bekend is bij de receptie. Maar ja, die weten dat wij verkassen, dus!
Vooruit en achteruit rijden brengt geen soelaas. De camera herkent ons in het geheel niet. Er vormt zich achter ons al een opstopping. Nou is dit een beetje overdreven, 2 autootjes staan op ons te wachten. Één daarvan is van de camping en die gaat bellen! Maar jammer, niet voor ons, dus rijd ik de camper maar even terug en pak zelf de telefoon. "Gaat U maar voor de slagboom staan, doe ik hem open."
Maar,.... als we op de plek aankomen, is deze bezet!!! Dus bellen we maar weer met de receptie. "Nou, die mensen mogen daar helemaal niet te staan" is het antwoord van de receptie, "Maar we sturen iemand!" Daar wil Hoofd-plekjes niet op wachten en vraagt de mensen wanneer ze vertrekken. Ook de opgeroepen jongeman, in zijn golfkarretje, vindt het vreemd en vertrekt weer naar de receptie, want zijn portofoon is leeg en hij kan ze niet bereiken. Als hij terugkomt is de melding dat wij "Naar een andere plek mogen." Dit omdat deze mensen tot 12.00 uur mogen blijven staan. Snapt U het nog? We zetten de camper op een parkeerplaatsje en wachten tot hun vertrek.
Eindelijk, we staan! Euh..... jammer.... het water doet het niet! U raadt het al, we bellen nog maar weer even met de receptie. Nou, daar gaan ze iets aan doen. De jongeman, in zijn golfkarretje, denkt van alles, maar doet niets. Als we een uurtje later vragen hoe het zit, krijgen we te horen dat een collega vanmiddag komt. Wij gaan boodschappen doen in Beekbergen..... Als we terugkomen hebben we water, hoewel ik uit voorzorg alvast 20 liter heb aangevuld. "Better save dan sorry."
Terug naar gisteren, want daar valt nog wel iets over te vertellen.
Na het Kröller-Müller Jachthuis voelt Hoofd-musea zich nog zo fit, dat ze het nodig vindt ook nog maar even de Beeldentuin van het Kröller-Müller museum "te doen", want daar zijn we nog nooit geweest. Breng daar maar eens iets tegenin. Nu ligt dat museum niet echt "naast de deur" van het Jachthuis, dus mogen we nog even 5 kilometer door het park fietsen. Maar het is de moeite waard, echt.
Hoofd-beelden is helemaal gefascineerd door het prachtige, drijvend, beeld in de vijver, waarvan ik denk dat het een zwaan is, of moet voorstellen.
Wat wij allebeide leuk vinden zijn deze verschillende menselijke koppen, van de Belgische kunstenaar Jan Fabre, die een dierlijk kenmerk hebben meegekregen.
Waar we eigenlijk nooit aan ontkomen is een bezoekje aan een museumwinkeltje. Hoofd-souvenirs moet natuurlijk naar binnen. Het is een kwestie van berusting en daar is door de meeste musea rekening mee gehouden. Want, tactisch genoeg, hebben ze banken tegenover de ingang van het winkeltje geplaatst.
