De hele ochtend dreigt er een regenbui te vallen, wat ook wordt bevestigd door de verschillende weer Apps. Maar gek genoeg blijft de “zegen van boven” uit. Rond 1 uur hebben we genoeg van het wachten en gaat het, op de fiets, “entlang” de Eems. Ieder keer weer, want we komen hier vaker, brengt het bord bij de sluis van Hilter enige verwarring.
Want vanuit de verte, en met enige aanleg voor dyslexie, lees je hier toch echt een andere naam. Ook U, beste lezer, zal 2x moeten lezen, zeker nu ik U er attent op heb gemaakt. Kennelijk is onze generatie hier mee behept.
Het leuke van deze rit is de oversteek dwars door de “Ferienhof Junkern-Beel”. Minstens 100 meisjes staan verlangend over het hek te turen om “hun” paardje voor de komende week uit te zoeken. Het is een indrukwekkend gezicht. Zo’n weekje paardrijden mag ook iets kosten, want, buiten de outfit om, hebben sommige meiden, op hun helm, een Gopro of ander type actie-camera. Dit om maar niks van de komende actie te moeten missen en op social-media te kunnen delen. Natuurlijk ook met de minder fortuinlijke vriendjes en vriendinnetjes.
Ik weet even niet waar ze die vele paardjes laten afwateren, maar het schuim op de zijtak van de Eems doet mij het ergste vermoeden.
Even verderop worden we, middels een verkeersbord, gewaarschuwd voor de gevaren van de Eikenprocessierups. Dit diertje kan zomers in eikenbomen voorkomen. Contact met de brandharen kan de huid, ogen en luchtwegen irriteren.
Nu denk ik dat het grootste gevaar hier wel geweken is, want ik heb geen enkele “Eichenprozessionsspinner” kunnen ontdekken.
Steeds vaker krijg ik het idee dat een beroemde dichter als Heinrich Heine geen toevalstreffer is geweest, want op campers kom je vaak een proza vorm tegen.
Zo ook onze achterbuurman, die hiermee meent zijn camper te verfraaien.
Is vrij vertaald;
Wij reizen op onze assen
Om ons geld te verbrassen
Wat te zoeken in huis voor ouderenschap
En het eten van kwark en havermoutpap
