Gisteren, in de namiddag, ontspint zich pal voor mijn camper het volgende. De paal, waar alle elektra uit moet komen, staat namelijk op “ons” perceel en dan krijg je veel mee.
Er arriveert een ouder echtpaar met hun even oude camper. Zoals Duitsers betaamt, heeft meneer zich er eerst van vergewist of er nog een elektrisch “gaatje” voor hun stroomdraad over is. Dat is het geval, maar…. hun camper staat een eindje weg. Meneer komt met de kabel aan. Ik zie mevrouw met twijfels in haar ogen staan met het andere eind van de kabel in de hand. Terwijl meneer, steeds aan de kabel trekkend, bezig is de stekker in de paal te steken is mevrouw al meer dan een meter verwijderd van hun camper, met een blik in haar ogen van “dit gaat nooit passen”. Meneer lost het op door de camper twee meter achteruit te rijden.
Vandaag loopt de camperplaats, rond het meertje, langzaam leeg en wordt het rustig om ons heen.
Totdat deze meneer met zijn voertuig(en) zich komt melden. Nu verwachten wij bezoek, dus ben ik beducht dat meneer op “onze lip” gaat zitten.
Nu had ik al een aantal voorbereidingen getroffen, om zodoende enige afstand tot ons te bewaren en na enige aanwijzingen mijnerzijds houdt meneer afstand. Maar als hij ook zijn 2e auto heeft afgeladen, neemt hij toch nog 2 plekken in!
Vanavond gaan we uit eten in het restaurant Lathener Marsch, waarover later meer.
Oh ja, wat ik nog even moet laten zien zijn de buurtjes even verderop.
Kijk, je bent trots op je afkomst, of je bent het niet.
