Vrij vertaald, Brug over de Moezel en de plek die we van plan waren zaterdag aan te doen, maar soms loopt een reis iets anders dan gepland.
Zondag heerlijk naar Ajax-Feyenoord gekeken, waarvan de uitslag 2-0 verdiend was. Dat een paar uur later die “lichten” uit Eindhoven in de laatste 30 seconden, van de blessuretijd notabene, nog de winnende goal tegen Heracles scoren, verpest ietwat mijn dag, maar ach, “het is maar een spelletje, toch!?”
Maandagochtend melden we ons, met kloppend hart en ietsjes gespannen, bij de garage. Ik heb nog niet verteld dat we reeds in het Franstalige deel van België zijn en daar hebben ze geen behoefte aan Vlaams, oftewel Nederlands, dus moet alles in het Frans. Op mijn vraag, aan mijn vertaalster, wat slang in het Frans is, komt ze via het vertaalboek uit op “Serpent”. Ik had het gezicht van de monteur wel willen zien als ik hem verteld zou hebben dat het euvel “Peut etre” aan de slang van de Turbo kon liggen. Nu is een serpent wel een slang, maar dan zo eentje die over de grond kruipt. Trouwens die wijsheid, over de Turbo, heb ik van mijn garage-houder die ik zaterdag heb gebeld.
Dat we niet de enige “Car du camping” in de garage zijn is wel duidelijk en onze monteur is met beide aan het werk, wat nou mannen kunnen niet multitasken!
Na grondig onderzoek, ontdekt deze geweldenaar het euvel. Een dikke slang, die met een klem om een pijp zit, is er afgeschoten. De Turbo kan dan geen druk meer opbouwen, dus verliezen we compressie.
Slang er weer op, een nieuwe “Clip de serpent” en het zaakje draait weer als een zonnetje. Wij melden ons bij de receptie voor de “pegulanten”, waarbij de receptionist ons glazig aankijkt en kortaf zegt “Dix”. Mijn vertaalster kijkt mij daarop weer glazig aan. Als de jongeman zijn beide handen, met gespreide vingers, ten hemel spreid, is het ons duidelijk. Deze exercitie gaat ons zegge en schrijve €10,= kosten.
In het stadje, wat in een dal ligt, is het nog helder,
maar dan rijden we al snel de dichte mist in.
Boven, in de Ardennen, worden we getrakteerd op sneeuw langs de kant van de weg.
Ik wil toch nog iets kwijt over de Franstalige Belgen. Onze Frietkot beheerder wilde absoluut geen geld voor de stroom, maar kwam vanochtend speciaal om 8.45 uur terug, terwijl hij vandaag gesloten was, om onze stroomkabel los te koppelen. Bij de garage werden we, weliswaar wat onwennig, met alle egards en vriendelijkheid ontvangen. Kortom vriendelijke mensen die Walloniërs.
