Als we gister aankomen bij de camperplek in Pont-a-Mousson, zijn we de enige camper. Dit hebben we hier nog nooit meegemaakt en we zoeken ons favoriete plekje op. In de verte hoor ik iemand roepen, maar dat kan natuurlijk van alles zijn. Als ik de stroom aansluit, hoor ik een scheidsrechterfluitje snerpen. Ik kijk nog eens rond en ontwaar een druk zwaaiend figuur in de buurt van receptie. We mogen daar blijkbaar niet staan. Als hoofd financiën even later gaat betalen blijkt dat dit in verband met overstromingsgevaar is! We moeten ons achteraan, bij de jachthaven, opstellen en het mag maar voor 1 nacht.
Ook een leuke plek, hoewel mijn bijrijdster nu wel de Moeselle gaat missen! Het blijkt dat er al een overstroming is geweest, waarbij er op “ons eerste plekje” 1 meter water heeft gestaan. Hierdoor is alle elektra daar en de Wifi stuk gegaan. Hier in de jachthaven is gelukkig wel stroom, maar nog geen WiFi.
Als we de volgende ochtend, in alle vroegte, weer vertrekken staan er grote hekken voor de ingang. Er wordt weer hoogwater verwacht, dus wordt vanaf nu de camperplek, voor onbepaalde tijd, weer gesloten.
Krap 600 kilometer hebben we vandaag voor onze wielen liggen en als ik de eerste rotonde opdraai, zie ik uit mijn ooghoek een Fransman met een noodgang, links van mij, de rotonde opscheuren en even later begrijp ik zijn haast. Want luid toeterend begroet hij mij vriendelijk en heet mij van harte welkom op het Franse stratenverkeer. Het blijven vriendelijke mensen, die Fransen, zeker in het verkeer.
Tjonge, wat is het overal nat. Nu is dat laatste een zogenaamd understatement, want heel Frankrijk lijkt wel verzopen.
Complete landerijen staan onder water, en er komt nog meer aan als we de camperplek beheerder mogen geloven.
Soms staat het water tot aan het straatniveau, waar nog auto’s moeten rijden. Want laten we eerlijk zijn, niet iedereen is zo vermogend om de Peage te nemen.
Wat trouwens opvalt zijn de bestuurders van de grote vrachtwagens. Uit welk land de aanhanger ook komt, wat te zien is aan de opdruk en het kenteken, allemaal worden ze bestuurd door een Litouwer, Roemeen,Bulgaar, Tsjech of een Pool. Zo halen we diverse Vos Logistics aanhangers in, maar allen hebben een Oost Europese bestuurder. “Become a Subcontractor” prijzen ze deze broodroof van Nederlandse chauffeurs aan op hun website. Wat zei Brederode ook alweer: “het kan verkeren”.
Deze twee foto’s zijn vaker op deze blog te bewonderen, omdat iedere keer als we Lyon doorkruisen, dit gebouw enorm opvalt. Toch gek dat je altijd dwars door deze grote stad moet crossen.
Onze plek voor vannacht is een wijnboer, waar de kerstballen nog in de bomen hangen.
Ook de ingang van de wijnwinkel is nog versierd met een Kerstman en diens ballen. In de winkel proeven we nog een rode wijn, die de 3e Kerstdag is geopend (27-12-2017). De smaak is uitstekend, dus er gaat, naast een 5 liter pak witte-, ook een pak 5 liter rode wijn mee.
Morgen gaat het richting Capmany, net over de grens in Spanje. Ik kan me nu al verheugen op de vriendelijke dames die mij, ieder jaar weer, langs de kant van de weg staan te verwelkomen. Ik hoop niet dat ik al te onrustig zal dromen, vannacht.
Ook een leuke plek, hoewel mijn bijrijdster nu wel de Moeselle gaat missen! Het blijkt dat er al een overstroming is geweest, waarbij er op “ons eerste plekje” 1 meter water heeft gestaan. Hierdoor is alle elektra daar en de Wifi stuk gegaan. Hier in de jachthaven is gelukkig wel stroom, maar nog geen WiFi.
Als we de volgende ochtend, in alle vroegte, weer vertrekken staan er grote hekken voor de ingang. Er wordt weer hoogwater verwacht, dus wordt vanaf nu de camperplek, voor onbepaalde tijd, weer gesloten.
Krap 600 kilometer hebben we vandaag voor onze wielen liggen en als ik de eerste rotonde opdraai, zie ik uit mijn ooghoek een Fransman met een noodgang, links van mij, de rotonde opscheuren en even later begrijp ik zijn haast. Want luid toeterend begroet hij mij vriendelijk en heet mij van harte welkom op het Franse stratenverkeer. Het blijven vriendelijke mensen, die Fransen, zeker in het verkeer.
Tjonge, wat is het overal nat. Nu is dat laatste een zogenaamd understatement, want heel Frankrijk lijkt wel verzopen.
Complete landerijen staan onder water, en er komt nog meer aan als we de camperplek beheerder mogen geloven.
Soms staat het water tot aan het straatniveau, waar nog auto’s moeten rijden. Want laten we eerlijk zijn, niet iedereen is zo vermogend om de Peage te nemen.
Wat trouwens opvalt zijn de bestuurders van de grote vrachtwagens. Uit welk land de aanhanger ook komt, wat te zien is aan de opdruk en het kenteken, allemaal worden ze bestuurd door een Litouwer, Roemeen,Bulgaar, Tsjech of een Pool. Zo halen we diverse Vos Logistics aanhangers in, maar allen hebben een Oost Europese bestuurder. “Become a Subcontractor” prijzen ze deze broodroof van Nederlandse chauffeurs aan op hun website. Wat zei Brederode ook alweer: “het kan verkeren”.
Onze plek voor vannacht is een wijnboer, waar de kerstballen nog in de bomen hangen.
Ook de ingang van de wijnwinkel is nog versierd met een Kerstman en diens ballen. In de winkel proeven we nog een rode wijn, die de 3e Kerstdag is geopend (27-12-2017). De smaak is uitstekend, dus er gaat, naast een 5 liter pak witte-, ook een pak 5 liter rode wijn mee.
Morgen gaat het richting Capmany, net over de grens in Spanje. Ik kan me nu al verheugen op de vriendelijke dames die mij, ieder jaar weer, langs de kant van de weg staan te verwelkomen. Ik hoop niet dat ik al te onrustig zal dromen, vannacht.
