“Waar haal jij je achtergrond informatie vandaan als jij je verhalen schrijft, over wat je zoal onderweg beleeft”, vraagt mijn oudere broer, één van de meest trouwe lezers van deze blog. Het is zo’n gesprek, dat je regelmatig hebt maar waarvan je op voorhand niet het idee hebt, dat daar een soort verband uitkomt. “Tja, het is een combinatie van het stellen van vragen aan betrokken mensen, maar ook zeker het lezen van bijschriften en de manier waarop je om je heen kijkt”, antwoord ik. Maar Ik merk dat dit niet helemaal datgene is, wat hij ervan verwacht, dus vul ik aan. “Zo liepen we een paar maanden geleden door Stralsund en daar ontdek ik kleine koperen plaquettes in het trottoir”.
Op die plaquettes staan namen, die waarschijnlijk van Joodse en omgekomen mensen zijn, die daar gewoond hebben.
Nu is mijn broer actief in de de bouwwereld van Sneek, ons beider geboorteplaats, en er ontspint zich een verhaal over zijn inbreng bij het aanbrengen van diezelfde soort “Sroffelstienen” in de gemeente Sneek. “Ik stuur je wel een paar foto’s”, sluit hij zijn verhaal af. Deze ochtend open ik zijn mail, waarin een groot aantal foto’s een verslag vormen van de diverse plekken waar deze stroffelstienen, in Sneek, zijn aangebracht.
Hier staat hij de steenlegging kritisch te volgen (bruine jas).
Als ik deze foto bekijk, komt de steenlegger mij enigszins bekend voor. Ik heb deze man eerder gezien!
Ik spit mijn opgeslagen foto’s van onze laatste reis nog eens door en wat blijkt.
Het is dezelfde Gunter Demnig, die ook in Stralsund deze “Stolpersteine” heeft gelegd. De kunstenaar noemt ze Stolpersteine omdat je erover struikelt met je hoofd en je hart en je je moet buigen om de tekst te kunnen lezen.
Op 16 december 1992, de vijftigste verjaardag van het bevel van Heinrich Himmler tot deportatie van duizend Roma en Sinti, plaatste Demnig voor het stadhuis van zijn woonplaats Keulen een steen met daarop een messing plaatje met de eerste regels van dit bevel.
Gunter Demnig heeft tot nu al meer dan 57.000 Stolpersteine geplaatst in 1600 steden en dorpen in twintig landen.
Als antwoord op zijn eerste vraag “Nou, zo dus!”
