Hadden we de maand september uitgekozen om allerlei afspraken te maken, met een beetje pech loopt zoiets geheel anders. Melde ik de vorige keer dat een fietstestuitslag roet in onze “Moezelfahrt” zou kunnen gooien, nu dreigt(de) een tandarts en mondhygiëniste bezoek dat te doen. Deze laatste levert een lijstje van gebreken aan mijn gebit bij de tandarts in. Die gaat aan het werk en ontdekt een klusje wat iets meer tijd vergt. Nieuwe afspraak van maar liefst 70 minuten wordt mijn deel. “20 oktober meneer, is de eerste mogelijkheid”, zegt de bevallige assistente. Ik denk alleen, ‘daag “Moselfahrt” en probeer nog iets van, “kan het niet eerder?” Nee, dat kan niet.
Onderweg naar huis, met een verdoving nog in de mond die mij een slappe lip bezorgt, bedenk ik dat 3 weken wachten of 4 weken wachten, geen verschil maakt. Thuis besluit ik gelijk maar de afspraak te verzetten naar een paar weken later. Dat lukt die avond niet meer, dus wordt dat de volgende ochtend een eerste optie. Als ik wakker word en dat is al lekker vroeg, is het alsof de tandarts een boortje in mijn open liggende zenuw vergeten is. “Hiermee ga ik geen 2 weken in ons campertje zitten”, kreun ik tegen Ali. Want laten we wel wezen, wij mannen kunnen slecht tegen welk pijntje dan ook.
Ik kan diezelfde dag bij de tandarts terecht.
Een enorme spuit wordt een paar keer in mijn gehemelte gedrukt, waarbij de tandarts iedere keer meld, “dat dit wel even vervelend kan zijn”. 5 minuten wachtkamer en daarna 3 kwartier lang met open mond mijn angst te bedwingen. Het schone T-shirt is inmiddels doorweekt. Eerst die stalen kroon verwijderen, daarna komen de wortelkanalen aan de beurt. 3 in getal, waarvan ik niet wist dat ik ze had. “Ja” vervolgt de tandarts na een half uurtje verwoed boren, pulken en spoelen. “het is wel even een geduldwerkje alles goed schoon te krijgen”
Op dit moment begint de verdoving zijn werking te verliezen, maar dat vang ik professioneel op met een geweldige Amerikaanse Bourbon.
3 november heb ik een afspraak van 70 minuten, inderdaad, ruimte voor een tripje “entlang der Mosel” .
Ai, vergeet ik even de uitslag van de “Fietstest”.
