“Gaast met?” riep Hein, toen we een afspraak voor het met elkaar meerijden naar de jaarlijkse familiedag probeerden te maken. Maar toen hij aangaf de avond daarvoor naar ” De oudste broer, Wibo en zijn vrouw Betty” te willen gaan, moest ik toch even nadenken. Familiedagen ervaar ik vaak als een verplichting. Terwijl ik dit optik, realiseer ik mij terdege dat niet iedereen zich deze ´luxe gedachte´ kan permitteren.
De de Visser familie blinken namelijk niet uit in het onderhouden van warme banden met elkaar. Totdat 2 vrouwen, natuurlijk vrouwen, zich daarover zorgen gingen maken. `moeten we het zover laten komen om elkaar alleen met ´overlijden´te ontmoeten?
En naar aanleiding daarvan is deze traditie in het leven geroepen.
Natuurlijk komen `er allerlei emotionele gevoelens en conflicten, terecht of onterecht, in families voor. Het is de taak van een ieder van ons, anders gezegd, aan ons allen, zichzelf een plaats te geven in deze conflicten, of liever gezegd, gevoelens.
Oké, er is een mooiere foto van ons drieën, maar het is wel een foto van ons drieën.
Want eigenlijk ontbreekt er iemand, waar ik heel veel van heb gehouden, omdat hij een voorbeeld voor mij is geweest om je leven te leven in je eigen vrijheid.
Een familiedag maakt meer los dan alleen het samenzijn met diegene die er nog zijn.
