Zonnig 15 graden, in de zon 19 graden.
Ik begon mij al af te vragen, wat voor nut het heeft om 2.500 km te gaan rijden, om vervolgens in bijna dezelfde temperaturen terecht te komen, als we in Nederland zouden hebben. Maar vandaag maakt weer een hoop goed.
Op de fiets naar de Lidl in Albir en het moet gezegd, deze weg is uitstekend te doen. Alleen dat stukje van de rotonde tot aan Albir, rijden we op dezelfde krappe weg als de auto's, maar het is veel korter.
Nu pas valt het ons op, terwijl we hier al jaren komen, dat het assortiment beduidend kleiner is dan andere winkels. Het is een kleine Lidl en dat merk je nu. Normaal gingen we eerst naar de Nederlandse winkel, U weet wel, die 2x zo duur was en daar hadden we het gros van de zaken al ingeslagen...
Maar natuurlijk is daar onze vertrouwde Mercadona, waar de benodigde zaken aangevuld kunnen worden.
Ik blijf dan altijd buiten, bij de fietsen, omdat die nu volgepakt met boodschappen zitten. Wat mij opvalt is, dat de fietsen voor ons wel erg ver van elkaar staan. Het kan bijna niet anders of dit moeten Nederlanders zijn. En, whalla, ik word niet teleurgesteld. Als mevrouw aan komt lopen, blijft ze op 1 1/2 meter afstand staan en zegt geïrriteerd. "Ja, Zo kan ik er niet bij, nu moet mijn fiets eerst naar voren. Deze "ieder voor zich en God voor ons allen" mentaliteit, ik hou ervan (cynisch bedoeld.)
Het valt ons op dat op deze camping veel zogenaamde "Dauer" kampeerders staan, zeg maar die hier een heel jaar staan. Ik heb het er even over met de jonge buurvrouw uit Engeland. Ze komen uit Manchester en dat is goed te horen aan hun tongval en intonatie. Ze zijn voor de Brexit van 2020 naar Spanje verhuisd en ze zijn nu Spaanse ingezetenen. Hierdoor hoeven ze niet om de 90 dagen zich weer in Engeland te melden, om vervolgen, na 90 dagen weer te mogen vertrekken. Zij wonen hier, op deze camping, nu een jaar. De kinderen gaan naar een Spaanse school en de buurvrouw heeft een baan als Onderwijs assistent.
Steeds meer en vaker worden de kampeerplekken ingenomen door "vaste" bewoners. Zo heeft onze Brabantse overbuurman zijn plek, waar hij al 15 jaar staat, moeten afstaan voor een vaste bewoner en heeft hij met moeite een nieuwe plek gekregen, waar hij ook nog eens halverwege moet verkassen.
Wij zitten dan ook in spanning of onze reservering in Benicassim wel doorgaat. Vorig jaar hebben we dit om middernacht gedaan. Deze keer om 9 uur vanmorgen en dat was niet slim. We hebben we nog steeds (15.00 uur) geen bericht.
Gistermiddag, tijdens ons bezoek aan de half overdekte markt vlak bij de camping, moest ik weer even aan mijn broer denken. Hij heeft al eens uitgesproken dat ik nog eens ruzie krijg. Nou, gistermiddag zit ik er dicht bij! Ik wil een foto van deze koe maken. Het ding is gemaakt van schroeven, moeren, tandwielen, draad en een achteruitkijkspiegel als oren. Kunstig, dat kun je rustig stellen. Maar een meneer, met een kinderwagen staat ervoor. Nadat ik een tijdje heb staan wachten, zeg ik tegen Ali, "Als meneer nou eens even een eindje opzij ging" en prompt rijdt de jongeman zijn kinderwagen weg. "Oh, hemel" zeg ik tegen hem "je hebt mij verstaan", "Jazeker" glimlacht de jongeman. "Mijn oprechte excuses" probeer ik het nog recht te breien... "Ach ja" zegt meneer, het kennelijk wel begrijpend. Wat als de jongeman het anders had opgevat.
Wij Hollanders toch.....
