Zonnig 14 graden, in Castellon 22 graden.
Wauw, als ik vanmorgen de camera's thuis even check krijg ik dit beeld te zien. Dat is wel een hele overgang, van het zonnige Spanje naar een besneeuwd Groningen.
Wij gaan vandaag weer een wandeling maken in Castellon. Natuurlijk eerst even een half uurtje in de bus, waarbij we kans zien om, wederom, de verkeerde bus te nemen. Eén die niet langs de kust gaat maar een omweg maakt door het Spaanse land. Het is werkelijk onbegrijpelijk dat deze bussen het volhouden. De weg is ronduit slecht te noemen, om maar te zwijgen van de vele drempels in de weg, waar trouwens de chauffeurs wel rekening mee houden.
Ali ziet kans om, ondanks dat we in een "verkeerde" bus zitten, daar uit te stappen om in ons "eigen" koffietentje uit te komen. Ik vind het een wondertje en alles zonder dat er ergens een tramrails te bekennen is (grapje voor ingewijden.)
De twee dames die rondrennen om te bedienen en de boel weer afruimen, zijn nog steeds dezelfde. Bij het afrekenen van deze dame (rechts) gebeurt het volgende. Mevrouw grijpt een handvol kleingeld uit haar portemonnee en houdt die de bediening voor haar neus. Deze mag zelf de benodigde som uit haar hand plukken. Tja, gemak dient de mens.
Castellon is een prachtige stad, waar veel aandacht wordt besteed aan het schoonhouden van de stad. Eigenlijk zie je nergens overbodige troep liggen en dat geeft een fijn gevoel als je door het centrum wandelt.
Bij dit standbeeld moet ik altijd een beetje, van binnen, lachen. Want ik heb dit al eerder opgezocht en het heet "Estatua de Jaume 1" (standbeeld van Jaume 1.) Naar het Nederlands vertaalt heet meneer Jacobus 1. Dan is de Spaanse naam iets meer heldhaftig vind ik.
We wandelen nog even door de Mercat, de overdekte markt, als we deze rij tegenkomen. Die mensen daarachter staan ook in de rij. Of ze geven het hier gratis weg, of Spanjaarden staan graag in de rij, of het is heel goedkoop, of de kwaliteit is onevenredig groot.
De negotie van de kraam ernaast raakt mevrouw kennelijk aan de straatstenen niet kwijt. Ze kijkt dan ook mismoedig naar de rij die zich bij de buren ontwikkeld heeft.
We zitten al hoog en droog in de bus als het volgende gebeurt.
De chauffeur, nog net door het raam te zien, gaat nog een sigaretje roken, want hij heeft nog 7 minuten voor vertrek. Dan vormt zich een rij, buiten de bus, die geduldig staan te wachten, terwijl alle deuren wagenwijd open staan, tot de chauffeur ook weer plaats neemt.
Ik kan mij niet voorstellen dat dit in Nederland ook zo zou verlopen. Ik denk dat iedereen gewoon naar binnen was gegaan, chauffeur of geen chauffeur achter het stuur.
Ergo, Spanjaarden staan graag in de rij.
Wat ik er ook even bij moet vertellen is, dat Spanjaarden in de omgang met elkaar zeer voorkomend zijn. Oudere mensen worden eigenlijk altijd voor gelaten en ook in de bus staat iemand snel op als er een oudere de bus inkomt.
Terwijl wij, eerlijk gezegd, ze snel mogelijk de bus in zien te komen... zonder aanziens van medereizigers, jong of oud!
Redactie: Herman helpt wel eerst een oude dame met haar karretje de bus in en onderweg een jonge dame met een kinderwagen.
