Bewolkt 12 graden....
Je zou zeggen, geen weer om een was te doen, maar daar denkt Ali anders over. Dus gisteravond ontdoen we de matrasovertrek en zetten daar een frisse omheen. Dat is nog een heel gedoe, zeker als je de matras maar op 2 manieren kan benaderen. Maar het lukt. 7.45 uur staat Ali al bij het wasruimte klaar. Even over achten komt ze alweer terug en zit de was erin.
Drie kwartier later hang een deel van de was alweer op de lijn. De rest gaat in de droger. Kijk, de situatie op de nieuwe camping is nog onduidelijk, dus ik begrijp haar drang om het hier nog even te doen. We zitten alweer op dag 29 en donderdag vertrekken we naar Benidorm. Dus is het morgen opruimen, wat op de agenda staat.
Vanmorgen een paar leuke verbindingen gemaakt met Engeland en Australië en dat geeft toch wel voldoening, om met zo'n klein radio setje, zulke mooie verbindingen te maken.
Ach ja, even over deze foto. Dit zijn onze buurtjes, waar we uitzicht op hebben via de voorkant van de camper. Het zijn Engelsen en dat hadden we de 2e dag al in de gaten, want de televisie staat de hele dag te bulderen. Normaal zit dit/hun raam helemaal dicht, dus toen Ali dit pruikje erboven uit zag steken, moest ze wel een foto maken. Voor de rest zijn het aardige mensen, waarvan wij het idee hebben dat ze een beetje op zichzelf zijn. Maar dat mag er ook wezen.
Nu dachten we dat hier op de camping geen "wilde" katten waren, dat blijkt nu toch wel anders te zijn, getuige deze foto van een stelletje. Gelukkig hebben we er geen last van, zoals dat in Oliva vaak het geval is.
Ali spot een vreemd soort camper, bij de ingang van de camping. Weinig ramen en die erin zitten zijn ook nog eens geblindeerd. Het personeel van de camping schijnt hier te worden onderzocht, want Google leert ons dat deze firma "preventief" gezondheidsonderzoekingen doet. In het kader van beter voorkomen dan genezen, is dat natuurlijk een goede zaak.
Goed, morgen op- maar vooral inruimen van de camper. Dus zal ik proberen een paar foto's te maken van Ali's ongemakkelijk posities, als ze weer met de kop in de te kleine garage ruimte probeert te creëren. Het valt ons trouwens op dat de camper steeds kleiner aan het worden is. Natuurlijk is dat onmogelijk, dus komen wij tot de slotsom dat wij gewoon onhandiger, gezien de leeftijd, aan het worden zijn waardoor we overal tegenaan en tegenop botsen.
Zo stoot Ali tegenwoordig regelmatig haar hoofd, als ze in de keuken bezig is, daar heeft ze de afgelopen 18 jaar, zolang hebben we deze camper al, geen last van gehad....
Dus stel ik voor om een iets grotere camper te kopen.
Maar Ali is nog niet toe aan een auto bij de camper, ze wil liever blijven fietsen, "dan blijven we fitter" is haar motief. Daar heeft ze natuurlijk een punt. (Eindredactie: wat een vreselijke camper.)
