Zon, 17 graden, de korte broek gaat aan.
Zaten we gisteren nog in de zon met een lange broek aan, weliswaar in een "mouwhemd" (Gronings voor T-shirt.) Vandaag komen we terug van de inkopen in de Lidl en concluderen we dat het tijd wordt voor de korte broek.
Big deal, zul je in eerste instantie zeggen, maar vergeet niet dat onze garderobe, tot vandaag, nog op koude dagen gericht is geweest. Dus komen, uit de krochten van een goed ingepakte camper, de voorjaar/zomer kleding naar boven. Natuurlijk hoort daar ook ander schoeisel bij, dus komt ook de bak met schoenen, sandalen en slippers omhoog. En nee, een foto is "nog" niet beschikbaar.
Nu was deze korte broeken move al min of meer te voorspellen geweest, want vanmorgen besluit Ali om voor het eerst te gaan zwemmen.
Natuurlijk overdekt, want ze is nog steeds niet "Gekke Gerritje," omdat het in de ochtend nog wel fris kan zijn. Al de behaaglijkheid komt dezer dagen van de zon. Het standaard ritueel van ieder ochtend zwemmen, wordt tegenwoordig ruw verstoord door de Aqua Joggers. U kent ze wel, een huppelende groep mensen die onder het geweld van opzwepende muziek minimale bewegingen in het water maken. Vandaag zijn de "echte" zwemmers aan de beurt en dan is 5 stuks al meer dan genoeg. Trouwens, ook dan zijn er "actievelingen" die midden in het bad gaan staan keuvelen, werkelijk.
Nadat gisteren mijn E-reader weer eens compleet vast ging zitten, ik moet dan de stroom aansluiten en met een punaise de zaak resetten, heb ik besloten een nieuwe te bestellen bij Amazon.es. Ja inderdaad, de Spaanse Amazon. De Pocketbook Verse, omdat Ali daar een goede review over had gelezen.
Tegen de middag krijg ik bericht dat mijn "parcel" is aangekomen. Het is toch onbegrijpelijk, binnen een dag is het op de plaats van bestemming. Ik heb er nu eentje met een mooi roze hoesje. Wat een heerlijkheid, het loopt als een "tierelier." Zoek maar niet op wat een tierelier is. Wat een stom woord eigenlijk. Trouwens ik heb zojuist het boek "Wie praat die gaat" van Astrid Holleder uitgelezen. Nou daar word je ook niet echt vrolijk van. Als ik dan vanmorgen hoor dat haar dochter Miljuschka, na negen jaar, haar huwelijk eindigt, kan ik mij daar wel een voorstelling van maken.
Ik vond dat onze overvloed aan sinaasappels, die overigens in de schaduw hingen, een beter plekje verdienden. Want ja, als je zo dicht bij Valencia bivakkeert, hoor je sinaasappel te eten.
Ali ontdekt dat de gehele achterkant van de camping is beplant met deze bloemen. Aan mij de schone taak om uit te vinden "welke" bloem dat dit is. Lantana camara, maar ja, daar heb je dan ook weer niks aan... dus zoek ik verder en kom in het Duits "Wandelroeshen" tegen. Ach ja, whats in a name, nietwaar.
Inmiddels ben ik maar weer begonnen aan Lucinda Riley's serie "De Zeven Zussen," maar dat wordt een meer jaren project.
