Benicassim 17

 Zon, 17 graden, de korte broek gaat aan.

Zaten we gisteren nog in de zon met een lange broek aan, weliswaar in een "mouwhemd" (Gronings voor T-shirt.) Vandaag komen we terug van de inkopen in de Lidl en concluderen we dat het tijd wordt voor de korte broek.

Big deal, zul je in eerste instantie zeggen, maar vergeet niet dat onze garderobe, tot vandaag, nog op koude dagen gericht is geweest. Dus komen, uit de krochten van een goed ingepakte camper, de voorjaar/zomer kleding naar boven. Natuurlijk hoort daar ook ander schoeisel bij, dus komt ook de bak met schoenen, sandalen en slippers omhoog. En nee, een foto is "nog" niet beschikbaar. 

Nu was deze korte broeken move al min of meer te voorspellen geweest, want vanmorgen besluit Ali om voor het eerst te gaan zwemmen.

Natuurlijk overdekt, want ze is nog steeds niet "Gekke Gerritje," omdat het in de ochtend nog wel fris kan zijn. Al de behaaglijkheid komt dezer dagen van de zon. Het standaard ritueel van ieder ochtend zwemmen, wordt tegenwoordig ruw verstoord door de Aqua Joggers. U kent ze wel, een huppelende groep mensen die onder het geweld van opzwepende muziek minimale bewegingen in het water maken. Vandaag zijn de "echte" zwemmers aan de beurt en dan is 5 stuks al meer dan genoeg. Trouwens, ook dan zijn er "actievelingen" die midden in het bad gaan staan keuvelen, werkelijk.

Nadat gisteren mijn E-reader weer eens compleet vast ging zitten, ik moet dan de stroom aansluiten en met een punaise de zaak resetten, heb ik besloten een nieuwe te bestellen bij Amazon.es. Ja inderdaad, de Spaanse Amazon. De Pocketbook Verse, omdat Ali daar een goede review over had gelezen.

Tegen de middag krijg ik bericht dat mijn "parcel" is aangekomen. Het is toch onbegrijpelijk, binnen een dag is het op de plaats van bestemming. Ik heb er nu eentje met een mooi roze hoesje. Wat een heerlijkheid, het loopt als een "tierelier." Zoek maar niet op wat een tierelier is. Wat een stom woord eigenlijk. Trouwens ik heb zojuist het boek "Wie praat die gaat" van Astrid Holleder uitgelezen. Nou daar word je ook niet echt vrolijk van. Als ik dan vanmorgen hoor dat haar dochter Miljuschka, na negen jaar, haar huwelijk eindigt, kan ik mij daar wel een voorstelling van maken.

Ik vond dat onze overvloed aan sinaasappels, die overigens in de schaduw hingen, een beter plekje verdienden. Want ja, als je zo dicht bij Valencia bivakkeert, hoor je sinaasappel te eten.

Ali ontdekt dat de gehele achterkant van de camping is beplant met deze bloemen. Aan mij de schone taak om uit te vinden "welke" bloem dat dit is. Lantana camara, maar ja, daar heb je dan ook weer niks aan... dus zoek ik verder en kom in het Duits "Wandelroeshen" tegen. Ach ja, whats in a name, nietwaar.

Inmiddels ben ik maar weer begonnen aan Lucinda Riley's serie "De Zeven Zussen," maar dat wordt een meer jaren project.

Benicassim 16

Zon, 15 graden.... Frisse nacht.

Vannacht worden we wakker van een vreemd geluid. Als ik echt wakker word herken ik de satellietschotel, die omhoog draait. Nu is dit vreemd, want we hebben een extra schotel naast de camper staan, in verband met de vaak onverwachte harde windstoten. Waarom de schotel op het dak ineens besluit ook maar weer aan het werk te gaan is en blijft een raadsel.

Nu we het toch over vreemde geluiden hebben, achter ons begint vanmorgen een graafmachine zijn/haar werk te doen. Ik heb al eerder gemeld, dat de camping bezig is geweest de betonblokken op de camperplekken te verwijderen, maar kennelijk is nog niet alles weg.

Er blijven grote gaten op de plekken achter, met als gevolg dat de eerste de beste camper die deze plek krijgt aangewezen, hoogstwaarschijnlijk tot de assen wegzakt. Oorzaak, de Spanjaarden vinden het niet nodig om de volgestorte gaten weer aan te stampen..... en in het rulle grind wil een 35 ton's camper wel wegzakken.

Nu we toch met bouwperikelen bezig zijn, dit wordt de nieuwe ingang van de camping. Ten opzichte van de huidige ingang, precies aan de andere kant. Even naar de Mercadona, aan overkant van de straat, wandelen voor de laatste boodschappen is er dan niet meer bij. Dat wordt dan een hele tippel.

Mijn verslaggeefster ontdekt tegelijkertijd dat ze, eveneens bij de nieuwe ingang, geheel nieuwe zwembaden hebben gecreëerd. Voor zover ze het nu kan bekijken zijn het kinderbaden, want ze zijn heel ondiep. Waar de grote glijbaan uit zal komen bleef voor de journaliste nog even een mysterie.

Benicassim 15

 Zonnig, 15 graden, frisse wind.....

Vanmiddag gaat het via de "Via Verde" (groene route) naar Oropesa. Ik zie in gedachten een aantal van jullie opveren, zo van, he gisteren schreef jij het als Europesa. Klopt want zoals jullie allemaal weten heb ik een eindredactie die mij controleert op spel- en vormfouten. Gisteren heb ik daarvoor even een test gedaan met een verkeerde naam op de schrijven, dus..... Je schrijft het stadje dus als Oropesa.

De handschoenen en hoofdband gaan mee, alleen past de hoofdband niet onder de fietshelm. Het is en blijft altijd een genoeglijk ritje en het moet gezegd, voor een maandag is het druk met wandelaars en collega fietsers. 

We moeten een aantal tunnels door en dan merk je welke kracht de zon heeft. In de schaduw van de tunnel is het ronduit koud.

De twee torens, die we onderweg tegenkomen, of laat ik zeggen dat we erlangs fietsen, want we komen ze niet "toevallig" tegen. Ze maakten ooit deel uit van een verdediging linie en raken steeds verder in verval.

Op een bankje, aan het strand en in de zon, is het heerlijk toeven. Op het strand is een jongetje bezig zijn "Bicycle kick" aan het oefenen, de Duitsers noemen dit de "Fallrückzieher." Wij in Nederland moeten het doen met "Omhaal." Dat is toch een stuk minder spectaculair, nietwaar?  Voor de Spaanse jongen, met een niet aflatend inzet maar die steeds mist, maakt dit allemaal niet uit. Hij moet en zal zijn "Patada de bicicleta" onder de knie krijgen.

Twee jonge meiden vermaken zich in het klimrek, waarbij de ene meer durf aan de dag legt dan de ander.... zo zie je, niet alleen jongetjes doen stoer tegen elkaar.

Nog even over Europesa, dat was natuurlijk mijn fout die ik af probeer te schuiven naar de eindredactie.....

Benicassim 14

Zonnig, 13 graden. In de zon is het lekker.

Dit betekent natuurlijk wel een bezoekje aan de boulevard, want dat is op zondag erg gezellig omdat dan ook "alle" Spanjaarden, met de hele familie, een rondje boulevard doen.

Op weg naar de zee, ontdekt Ali iets aparts. Pal naast de parkeerkelder uitgang van de Mercadona, staat een overblijfsel van de ingang van "Villa Maria Luisa." Op de andere kant staat zelfs nog een nummer op de pilaar. Met daarop de tekst Camino Particular, oftewel "Eigen weg" wat wij in Nederland ook kennen.

Op deze hoek heeft dus een villa gestaan, waar nu de Mercadona tegenaan is gebouwd. Nu lopen we  jaren hierlangs, als we op de bus stappen en/of naar de boulevard onderweg zijn en dan opeens doe je deze ontdekking.

Het blijft een mooi uitzicht, zo richting het stadje Europesa, waarvandaan we ook Benicassim binnenrijden, als we aankomen. Het is heerlijk toeven, zo met een briesje in de rug, maar de zon op je bolletje.

Het hotel, links op de foto, heeft ook zijn voltooiing achter de rug. Het scheen eindeloos te duren, want de contouren waren nooit goed zichtbaar door de stijgers die er omheen stonden.

Aan het einde van de wandeling, of liever het punt waar we omkeren, komen we dit prachtige gebouw tegen. Dit is het "thuis" van een zendamateur (ik heb dit eerder gemeld). Je kunt op twee manieren naar dit gebouw kijken. Zo van, zonde van al die antennes en dradenboel, terwijl ik met grote bewondering ernaar sta te kijken.

Tjonge, er hangt ook nogal wat aan antennes. Ik zal ze niet allemaal opnoemen, maar die in het midden zijn zo'n 6 meter breed. Als ik die, in ons tuintje,  zou willen plaatsen, staken die bij beide buren ver over de heg.

Weer een voordeel van het niet slagen voor de "grote" licentie. Al die discussies met lief over wat wel of niet verantwoord zou zijn over het plaatsen van antennes. Maar dat laatste is natuurlijk een oneigenlijk argument....

Wel heb ik nog genoten van de klassieker Ajax-Feyenoord 2-1 via een abonnement, op het laatste moment, op ESPN.... heerlijk....

Benicassim 13

 Bewolkt 10 graden, kans op regen.

Als een schilder die voor een leeg canvas staat en dan er geen enkele inspiratie in hem opborrelt, zo voel ik mij nu. Oke, we zijn wezen winkelen bij de Mercadona, aan de overkant van de straat. Maar dit ging zo gezwind dat het voorbij was voor we er beiden erg in hadden. 

Oh, ik kan nog melden dat de reparatie van de lekkage ons €0,29, voor de plug heeft gekost plus €0,45, voor het slangklemmetje maar dat is het dan ook wel.

Op dit moment tikt de regen op het camperdak en dat is ééns in de zoveel keer dat er regen is voorspeld en het nu ook eens uitkomt.

Nu kan ik het wijten aan het slechte weer en we daarom niet echt actief zijn geweest, maar het is ook een dag die in het teken heeft gestaan van opluchting. Opluchting van eindelijk niet meer zorgen hoeven te maken dat de plee bijna overstroomt en/of de doekjes bij de cassette weer kletsnat zijn door de lekkage.

Maar gelukkig is daar NLZIET, die als een soort reddende engel ons bevestigt in het niets meer hoeven doen. Lekker vluchten in andermans sores. Zo ontdekt Ali de eerste serie van The Bay opnieuw. Jaren geleden hebben we deze serie helemaal uitgekeken en ervan genoten. Ik heb het al na één aflevering gezien, maar Ali geniet, nu nog steeds, van de opeen volgende afleveringen. Ikzelf verkneuter me met mijn zendhobby en geniet van prachtige verbindingen. 

Ik kan ook rustig zeggen, hoe blij ik ben dat ik gestopt ben om de "Grote Jachtacte" te halen. Een heel jaar ben ik aan het studeren geweest, wat ik overigens met veel plezier heb gedaan. Maar over de periodes rond de 5 examens, die ik gemaakt heb, kan ik kort zijn, Stress, stress en nog eens stress. Een paar dagen voor het examen, tijdens het examen, om daarna hevig teleurgesteld weer een paar dagen te moeten bijkomen van steeds weer dat ene foutje teveel.

Die zon is dus onder gegaan. Dat geldt ook voor deze foto van Ali, die ze gisteravond heeft gemaakt. Maar op kerstavond krijg ik het bericht dat Spanje weer roepletters uitgeeft voor Novice licenties , dus die is aangevraagd en mag ik rustig in Spanje mijn zend-hobby uitoefenen. 

Dan is er nog de quizvraag over de flessen water. We zijn het wezen vragen, waarom die flessen daar liggen. De huidige perceel bewoners willen hiermee voorkomen dat nieuwe bezoekers over de rand rijden en hun banden beschadigen. Kennelijk is de zorg voor anderen hier nog steeds groot, of is het dat ze niet willen dat, de nieuwe bewoners van het straatje, of vertrekkers, te dicht bij hun caravannetje komen?

Zo, het witte canvas is weer beklad. Of het een kunstwerk is, dat is geheel aan de "beholder" oftewel de lezers van deze blog.