De camper staat voor de deur, de auto is naar de stalling en het grote genieten kan beginnen. Natuurlijk heeft Ali een strakke planning op papier staan, maar dat is niet het enige wat op papier komt te staan. Tijdens deze reis wordt ons huis bewaakt door Shanty, het nichtje van Ali. Natuurlijk moet ook dat goed worden voorbereid, dus wordt er een ‘gebruiksaanwijzing’ van elf kantjes geschreven. Ja echt, het zijn 11 kantjes met de hand geschreven. Verder worden alle gedrukte gebruiksaanwijzingen bij alle apparaten neergelegd… maar die moeten dan eerst wel opgezocht worden. En het huis, dat moet nu ook extra schoon! Naast het kopen van de diverse voorraden en het klaar zoeken van de benodigde kleding. Het is veel, heel veel maar het gaat lukken, maar er is een klein probleempje. Alles zit in het hoofd van Ali, wat voor mij betekent dat ik als een soort Jan Doedel om haar heen dwarrel en magere pogingen doe haar te helpen. Ik eindig dan ook vaak, op dit soort dagen, voor de TV om maar niet in de weg te lopen.
Het is koud en de kachel in de camper staat heerlijk te snorren. Dit moet want anders gaat de boiler op ‘veilig’ en loopt al het water er weer uit. Als ook nog de vorst invalt betekent dit dat er zich een ander probleem voordoet. Butaan gas, dat is de LPG die we in een grote tank, van 80 liter, onder de camper hebben hangen, wordt onder de 5 graden vloeibaar en is niet meer te gebruiken. Als ik s ’avonds controleer of de kachel nog brand is dat niet voor niets. Hij is uit en ik word gedwongen de ‘propaan’ gastank aan te sluiten. Propaan kan –42 graden aan, dus dat blijft wel werken.
Naast de vorst valt er ook nog eens een pak sneeuw wat het inpakken van de camper nog eens bemoeilijkt. Tja, reizen is vaak een enorme opoffering.
Het plan om de verjaardag, van de jongste kleinzoon, zondag nog mee te vieren, om daarna richting Spanje te rijden, komt op losse schroeven te staan. Ali wil de propaan gasfles eerst aangevuld hebben. “Stel je voor dat we in de Pyreneeën in de vorst terecht komen en geen verwarming en koelkast meer hebben” is een argument waar je niet omheen kunt. Op zaterdag bellen we Twin Seasons, maar er wordt, ook na herhaaldelijk bellen, niet opgenomen.
Twin Seasons is 1 van de weinige bedrijfjes die een propaan gasfles nog bijvullen, voor de rest is het alleen omruilen van leeg naar vol. We geven het op en gaan wachten op maandag, want dan zijn ze om 13.00 uur weer open. Zondag rijden we met onze oudste zoon naar de 4e verjaardag van Noah en pakken we de camper daarna in. s´Avonds komt Shanty het ´fort´ overnemen en wij slapen in de camper.
Toch wachten op 13.00 uur wordt mij teveel, dus vertrekken we rond de klok van 12.00 uur richting de 1e stopplaats, een camperplek in Wierden. Vlak voor Assen komt Ali met de volgende mededing "Sorry, we moeten terug, we hebben de HDMI kabel vergeten”.Lieve lezeressen en lezers, Ik ga niet uitleggen wat dit is, maar neem maar aan dat het, in ieder geval voor ons, belangrijk is. Bij Assen-West wordt de camper gekeerd en dat betekent dat we de eerste 26 km van onze tocht van ruim 4000 km omtoveren naar 52 vergeefse kilometers (2 x 26 km).
Als we weer voor onze eigen deur staan is het inmiddels 13.00 uur. “Zullen we Twin Seasons nog eens bellen?“ opper ik en natuurlijk nemen ze nu wel op. Met 3 kg extra propaangas, a raison van 7.80 euro, gaat het nu ‘echt’ richting Spanje weliswaar op woensdag via Rijssen, alwaar een nieuwe Satelliet ingebouwd gaat worden.
Camperplek de Huurne in Wierden is zo nat en drassig dat we besluiten pal voor dit bord te blijven staan. Woensdag worden we in Rijssen verwacht, dus dat wordt hier een dagje lekker luieren
