Om kwart voor acht gaat de wekker, het is koud, heel koud. Snel maak ik het ontbijt want Ali is nog even aan het tutten. Dan op naar Rijssen waar onze nieuwe satelliet ontvanger wordt gemonteerd. Ali voorspelt dat de Oyster monteur vast ziek is. Nu was het bedrijf in Leeuwarden met een stand op de Caravana en dan is er altijd wel wat. Ik ben alleen maar bang dat de ontvangers niet binnen zijn gekomen. Maar Ali krijgt gelijk en de baas zelf gaat de klus doen. Twee uur later rijden met de spiksplinternieuwe HD ontvanger richting Frankrijk.
We passeren alle rivieren die we op de lagere school hebben mogen leren. We hebben daar de IJssel, de Rijn, de Waal en de Maas, die we overigens meerdere malen kruisen.
Ineens ontstaat er in de camper een zogenaamde ´putlucht´ en we komen er maar niet achter waar het vandaan komt. Afvoer van de vuilwatertank staat open, dus dat kan het niet zijn. Todat……
we dit gevaarte naderen en de lucht steeds sterker wordt, snel inhalen is het devies.
Het is nat en winderig, heel nat en winderig, om niet te zeggen dat het bij of in vlagen stormt. Enorme klappers maken we soms als we achter bebouwing vandaan komen of een een vrachtwagen passeren. In de Ardennen ligt nog sneeuw, dat belooft wat voor de Pyreneeën.
Sneeuw terwijl het regent.
In de buurt van Luxemburg begint de brandstof de twee laatste streepjes te naderen. Nu zit naast mij een dochter van een automonteur en ze heeft net iets meer verstand van dieselmotoren dan mij lief is. “We moeten zo tanken” luidt het bevel, want zo moet ik een dergelijke opmerking wel classificeren. “Oh, maar we kunnen nog ruim 100 km rijden” probeer ik nog. “Ik heb geen zin om de motor te moeten ontluchten, want dat moet als je alle brandstof leegrijdt”. Met zulke kennis is het maar beter geen verdere discussie aan te gaan. We gaan van de snelweg af en duiken een stadje in. Prachtige en uitgebreide winkelcentra rijden we door, maar geen pompstation. Nu maar de zaak aan de kant zetten, TomTom een pompstation laten zoeken en klaar is Ke…. euh Herman.
De camperplek is geweldig, gratis stroom, gratis water, gratis douchen, alleen worden we nog wel even door een mooie jonge dame uitgenodigd om bij het havenkantoor te komen betalen. Dat van die mooie jonge dame vertelt Ali pas als ze weer terug is. Sommige mensen gunnen een ander maar weinig.
Morgen gaat de rit naar Le Teil een rit van ruim 500 km.
