Kwart voor acht gaat wederom de wekker en springt Ali uit bed, maar niet nadat ik de kachel hoger heb gezet en de temperatuur in de camper draaglijk is. Ze wil douchen, dus het ontbijt staat vandaag op mijn lijstje. Na het ontbijt gaat de stroom eraf en kunnen we vertrekken, tenminste, dat begrijp ik uit Ali haar “klaar”; ik start de motor en rijd achteruit. Als ik een schreeuw vanachteren hoor begrijp ik dat ik iets te voortvarend tewerk ben gegaan. Ali was nog even bezig in het toilet en ligt nu op haar knieën, alsof ze nog beroerd is van het teveel aan alcohol de vorige avond. Ja mensen, ik maak soms ook foutjes!
We nemen vandaag de Peage omdat we een beetje “droog” in Spanje aan willen komen en droog wil dan zeggen, voordat de sneeuw ons in de Pyreneeën te pakken heeft. In Nederland hebben we een ‘badge’ aangeschaft waarmee we bij alle Tolpoorten gewoon door kunnen rijden.
Zeg niet dat de Fransen niet kustzinnig zijn getuige deze opgekalefaterde watertoren.
Tomtom heeft weer een verassing voor ons in petto. Voor het bereiken van de camperplek moeten we van de A7 via de N7 naar Le Teil , maar als TomTom ons laat afslaan en de route door een wel heel smal dorpje voert, om vervolgens weer op de N7 te belanden weet ik weer genoeg; TomTom is een vrouw, ondoorgrondelijk.
Maar het is een mooie plek waar we terecht komen.
En terwijl we pal tussen de bomen staan, probeer ik nog even de Sat-ontvanger, met succes.
s ’Avonds besluiten we om de ‘pizzeria’ met een bezoek te vereren. Nu is pizzeria misschien iets teveel eer. Het is een veredelde bouwkeet en de uitbaatster ziet er niet uit dat ze ooit dichterbij Italië is geweest dan Le Teil. In de beschrijving van eerdere Nederlandse bezoekers staat niets dan lof over de geserveerde pizza’s. Ook de mevrouw uit een splinter nieuwe ‘Rapido’ Integraal camper is vol lof. Tussen neus en lippen door vertelt ze even dat ze hun huis hebben verkocht en nu als een stel nomaden rondtrekken, maar haar man is nu ‘Malade’. Haar puberzoon staat het verhaal met lede ogen aan te kijken. Ali is over de pizza helemaal enthousiast, “een echte Italiaanse pizza met een dunne bodem” is haar commentaar. Ik had liever gehad dat de kok eerst de kartonnen doos had verwijderd, voordat hij hem in de oven had gedaan. Maar gelukkig krijgen we als extra mes een soort middeleeuws moordwapen erbij geleverd, zodat ik in ieder geval door het karton kan komen.
Morgen gaat het naar Spanje.
