Benidorm 24

Het is vannacht bar en boos wat de wind en regen betreft. Denk je zo langzamerhand in een voorjaar- zomerperiode te komen, het weer doet wat het wil en daar krijgen we vannacht een voorbeeld van. Nu hebben wij alleen ons tentje, voor de stoelen en tafel, buiten staan, maar onze Engelse buren laten hun luifel uitstaan. Nou, dat zal hij weten. Minimaal 4 keer gaat vannacht zijn alarm af. Ik denk dat hij iedere keer weer zijn warme nestje moet verlaten om het lawaai uit te zetten. Vandaag kiest hij er toch maar voor om het zaakje in te rollen.

Wij verslijten een paar schoenen met het over de markt te darren, zo ook vandaag.

Gelukkig hebben ze op de markt wel een paar nieuwe modelletjes voor mij op de plank liggen. Ik sta nog wel even in dubio welk van de twee ik zal kiezen.

Hoofd-inkoop dreigt een sjaal-fetisj te ontwikkelen, want dit is al de zoveelste, echt zijden, sjaal die wordt aangeschaft. Hier ziet U haar bezig het arme Chileense verkoopstertje het vel over de oren te trekken.

Als we op de boulevard aankomen stuift de zee bijna horizontaal, zo hard waait het.

De strandwacht heeft de rode vlag gehesen, wat betekent dat het verboden is om te zwemmen, mocht je daar zin in hebben.

Boze tongen beweren dat dit weertype nog een aantal dagen aanhoudt.

Benidorm 23

Gistermiddag lees ik in Camperclub op Facebook, ja daar zit ik nog steeds op ondanks Lubach op Zondag, van een paar Nederlanders die in verband met het slechte weer een middagje Benidorm “doen”. Horror-plaats, zo wordt Benidorm door hen omschreven en ik moet ze absoluut gelijk geven. Het is er werkelijk verschrikkelijk daar.

Want stel dat je in één van deze onderste appartementen, met uitzicht op de Middellandse zee moet zitten. Kijk alleen al naar naar het verschil in grootte van het balkon bij het linker appartementencomplex.

Kijk, naast elkaar zitten is er dan niet meer bij. Je moet dan “achter” je schoonmoeder op het balkon kruipen, wat een horror.

Of je wilt iets drinken, dan moet je eigenlijk midden op straat gaan zitten, waar de gehele goegemeente pal bij je langsloopt.

Nee, dan toch liever op een gratis camperplek, waar je weliswaar deur aan deur staat, maar wel mooi in de natuur vertoeft.

Oké, het is een probleempje wat je met je volle toilet aan moet. Maar dat lossen ze, midden in de nacht, dan wel weer op.

Gelukkig genieten wij, iedere ochtend weer, van onze kopjes koffie op het gezellige terras van TorreLevante en ons prachtige uitzicht op de stad en het zwembad.

Benidorm 22

Tjonge, we staan alweer 3 weken hier in Benidorm: “times fly’s when you having fun”. Gisteravond zit mijn reisgenote nog tot ruim kwart voor zeven, na de copieuze middagmaaltijd, uit te buiken buiten in de zon. De lange en warme avonden komen eraan.

Vanmorgen, onderweg naar de boulevard, komen we een mooi voorbeeld tegen van wat er gebeurt als je palmbomen niet onderhoudt.

De eerste, niet onderhouden, boom ziet er niet uit als een palmboom en lijkt behangen met een soort apenhaar. Terwijl een “gecultiveerde” en fris gesneden boom al meer ons idee van een palmboom heeft.

Dit vindt ook plaats bij “ons” mensen. Als wij het haar doen, of laten doen, ziet dit er ook al snel meer gecultiveerd uit, maar dan vanuit een “andere” cultuur. Dit is natuurlijk ook een kwestie van perspectief, met andere woorden, hoe je er naar kijkt.

De wind is vandaag een beetje de spelbreker, want hoewel de zon schijnt, draait de wind en wordt het frisser.

Als de zon dan ook nog achter de wolken verdwijnt, dan zit je daar, in je mooiste bikini, te bibberen van de kou. Met een zojuist aangeschafte dure en zwaar verdunde ranja. Hopend dat het niet weer plotseling begint te regenen, zoals gistermiddag gebeurde. Want ja, je bent hier maar een paar dagen en dan wil je, koste wat kost, van het strand genieten.

Op de terugweg naar de camper, schieten we nog even een modezaak binnen. In de winkel wordt Italiaans Design aangeprezen in zeer uitbundige kleuren. Ik kan me nauwelijks inhouden een dergelijke combinatie aan te schaffen, maar het is niet helemaal mijn stijl.

Om half vijf zijn we uitgenodigd voor een borrel, bij de buurtjes van vorig jaar. Ze staan nu een eindje verderop, maar ja, camperen schept een band nietwaar?

Benidorm 21

Terwijl Nicky Terpstra 3e wordt in Parijs-Roubaix en RedBull hun beide F1 rijders uit ziet vallen in Bahrein, zitten wij allebei nog bij te komen van een enerverende zondag. Het weer is fantastisch en warm, dus wordt er op de zondagsmarkt, voor mij, een nieuw overhemd aangeschaft en vindt er een omkleedpartij op de markt plaats. Zeg nou zelf, die Nederlanders zijn soms werkelijk onbeschaamd. Na de markt spoeden wij ons naar de boulevard. De enkel van mijn eega is weer dusdanig hersteld dat ze dit weer wandelend aandurft.

 

Twee keer word ik erop geattendeerd dat “het mannetje met de hoed” de baas is van de frisdrank verkopers op het strand. Ik heb deze foto al een keer gebruikt, maar wist niet de “importantie” van deze heer, dus hier een reprise.

Ondanks de zon, drijven er soms dreigende wolken over. Dit heeft tot gevolg dat de ranja verkopers soms een eenzame tocht over het strand maken.

Teus en Anny schuiven ook nog even aan voor een bakje koffie. We hadden ze al een tijdje niet meer gezien, maar Anny is naar de dermatoloog geweest en ze mag  even niet in de zon. Dus leent deze mooie dame mijn “Tilley hat” om zich daartegen te beschermen.

Dat laatste doe ik, later in de middag, ook maar want de zon is soms heftig. Let ook even op de kan sangria, die half verscholen achter de menukaarten staat. Even later laten we ook maar iets te eten aanrukken. Nou, iets, het wordt een heerlijk driegangen menu. Daarbij bestellen we ook nog maar een kan sangria, maar dan zonder ijs. Dat laatste neemt toch heel veel plaats in van de heerlijke sangria en dat is zonde, toch? Kwart over vier verlaten we het terras….. net op tijd voor de F1 race.

De sangria laat haar sporen achter bij mijn disgenoot en ze gaat het liefste naast deze meneer liggen, die kennelijk de bus heeft gemist.

Op de markt zijn ze om deze tijd nog steeds bezig de rotzooi op te ruimen, die wij consumenten achter hebben gelaten.

Terwijl meneer en mevrouw meeuw, geduldig zitten te wachten tot er iets eetbaars overblijft.

Benidorm 20

Gisteravond laat arriveert nog een camper. Kennelijk een Spanjaard, want hij manoeuvreert het gevaarte aan de andere kant van hun perceel, maar met de in- uitgang naar ons toe. Dit doen Spanjaarden om niet de gehele dag in de zon te zitten en ze gaan dus met de “rug” naar het zuiden staan. Vanmorgen blijkt het een Engelsman te zijn, met een camper van het “vasteland”, dus met het stuur gewoon aan de linkerkant.

Koffiedrinken bij Levante is altijd weer een avontuur en er gebeurt altijd wel wat. Zo komt iedere ochtend een oudere Engelse meneer, op een scootmobiel, een kopje koffie drinken en zijn krantje lezen. De laatste dagen heeft hij een charmante scharrel mee. Dat laatste bedenk ik er overigens bij. Hij is uiterst galant en laat haar dan ook in zijn scootmobiel rijden en loopt hij er zelf naast….

Vanmorgen rijdt de dame in kwestie met een luide knal tegen het paaltje aan. Met de handen in het mooie grijze haar zit ze zijn commentaar af te wachten, wat overigens uitblijft. Hij bekijkt de schade, lacht minzaam en poseert in alle rust voor deze foto.

Even later komt dit vehikel luid kuchend aan. Dat kuchende geluid moet een claxon voorstellen en trekt zeker de aandacht. Piet kent de, als clown verkleedde, jongeman en begroet hem in het Arabisch, want hij schijnt uit Marokko te komen.

Ook is er weer een nieuwe bruid op het strand aangekomen, die gezien haar omvang zeker niet in aanmerking komt voor de erewacht tijdens Dodenherdenking bij de Waalsdorpervlakte. Want wat blijkt, er is geen plaats meer voor forse mensen in deze erewacht. Ik doe hierover er het zwijgen maar toe.

Oh, en dan….. via, via, komt mijn koffiegesprek met Piet en Lia  op “Zwarte gaten”. Nu is dit een onderwerp waar ik, als ik er te lang over nadenk, helemaal kierewiet van word. Ik kan het simpelweg niet bevatten.

“Als de brandstof van een ster opraakt, kan deze de druk van de zwaartekracht niet langer weerstaan. De kern implodeert en laat een leeg stuk ruimte achter”.

Hoezo zwaartekracht in het heelal? Ook al lees ik dit honderd keer, ik kan mij er ook geen voorstelling van maken hoe ik mij “een leeg stuk ruimte” moet voorstellen.

Ik kom namelijk niet verder dan wat ik ooit iemand hoorde zeggen over de definitie van een gat.

“Een gat is “niets” met een rand eromheen”.

Benidorm 19

Vanmorgen worden we al vroeg wakker door de activiteiten van onze Engelse buurman. Hij is van plan vandaag Zaragoza te halen en dat is ruim 500 km. De afgelopen dagen is hij al druk in de weer geweest de hele boel reisklaar te maken en dat is best wel een klus. Het is zoals in een gewoon huis, hoe langer je ergens woont, des te meer rommel verzamel je om je heen en hij staat hier vanaf oktober.

Het wordt een hele lengte met een camper van 7.80 meter, met daarachter nog een trailer van 4.50 meter. Ruim 12 meter, je moet het maar durven.

Het is vandaag eerst bewolkt waardoor de zon verscholen gaat achter de wolken. Op de boulevard merk je dat ook, want het is rustig. Dit kan ook eraan liggen dat we vroeg zijn vandaag.

Bijna iedere ochtend zien we dit stel hun wetsuite aantrekken, om een paar kilometer te gaan zwemmen. Ze zijn ook al op het Poniente strand gesignaleerd.

Kijk verschillende stijlen, daar kan ik nog inkomen, maar om nu in een lange jurk met je kinderen te gaan rollerskaten…..

We merken dat de temperaturen steeds meer oplopen. Zo hebben we de afgelopen dagen buiten gezeten want de wind voelt zelfs warm aan. Als we niet oppassen verbranden we.

Wat te denken van dit stel, dat met de rug naar het zwembad is gaan zitten. Of ze kunnen het vele bloot niet aan, of……

Als je zon op het (ge)zicht wilt, lever je met liefde je (uit)zicht in.

Benidorm 18

Gistermiddag, tijdens de terugweg naar de camping, maakt mijn wandelgenoot een gekke missstap. Nee, ik zeg niet dat het door de sangria komt, maar op een bepaalde leeftijd moet je toch voorzichtig zijn met het nuttigen van alcoholische dranken nietwaar? We wandelen gewoon weer verder en lijkt er niets aan de hand. Tot na het avondeten! Geen stap kan ze meer verzetten en moet de opkomende pijn verbijten. Gelukkig zijn vrouwen daar beter in dan mannen. Ik heb al eens eerder gezegd, als mannen de kinderen moesten baren, zou de wereld bevolking half zo groot zijn. Ik zwachtel de voet en enkel in en presenteer haar een Ibuprofen 400. Om 24.00 uur nog eentje en de volgende ochtend is het herstel weer redelijk op gang gekomen.

Vandaag koffiedrinken op de boulevard en we zijn vroeg. De groep breidt zich allengs uit en er moeten tafeltjes bij gezet worden. Je vraagt je, in deze situaties, wel eens af of we dan niet te luidruchtig zijn, want het kletsen zijn sommigen nog niet verleerd.

Op het strand wordt weer driftig “gevent” met frisdrank, hetgeen ten strengste verboden is door de gemeente Benidorm.

Even later krijgen we daar het levendige bewijs van. De “overtreder” in kwestie wordt van het stand geplukt en dient zijn negotie leeg te gieten. Het dienblad en bekers gaan als bewijs achterin de politiewagen. De verbalisant spreekt nog een hartig woordje met de “misdadiger” (met pet) , die daarna , met proces verbaal, mag vertrekken.

De rust op het strand keert weer en ook op het terras. Enkelen hebben afspraken elders, weer iemand dient “het kleurtje” bij te werken en wij rijden richting Albir voor de wekelijkse inkopen.

Bij de Lidl blijf ik buiten omdat het onbewaakt achterlaten van de inkopen in de Nederlandse winkel niet slim is. Maar vervelen doe ik me absoluut niet.

Deze Nederlandse meneer zet z’n fiets ongeveer één meter uit de kant, waardoor de doorgang wel erg krap wordt. De wegrijdende chauffeurs dienen hier een scherpe bocht te maken en dan staat de fiets “ietsje” in de weg. Als ik hem vraag waarom hij de fiets niet wat dichter aan de kant zet, is een chagrijnig gebrom mijn deel. Nu maar hopen dat het vehikel niet geraakt wordt…!?

Mijn Hoofd-heropvoeding zegt dan altijd:

Ärgere dich nicht, wundere dich nur.

Benidorm 17

Woensdag, marktdag en het wordt al een soort ritueel. We zijn het eerste straatje nog niet door of ik word aangesproken, “Mag ik Uw schoenen even doen meneer?” Nu word ik niet vaak aangesproken met meneer en helemaal niet om mijn schoenen “te laten doen” want aan dat laatste heb ik helemaal een broertje dood, tenzij Hoofd-schoenpoets het doet natuurlijk. Maar mijn schoenen worden ingesmeerd en er volgt een verhaal over dat dit echt het beste is, voor leer.

Als we daar staan, zet een ander ook zijn voet op het bankje. “Doe je die van mij ook even” klinkt het met een Volendams accent. Ik vind het nogal lomp, maar de man maakt een geintje, want hij heeft, vorig jaar, in Enkhuizen, ook een pot gekocht. “Geweldig spul” zegt ie met overtuiging, terwijl zijn vrouw instemmend knikt. “De zitbank is er van opgeknapt.” Hoofd-inkoop is al om en koopt een pot.

De koffie met Ria, Piet en Lia is weer aangenaam. Tussen de regels door hoor ik dat wij, op de terugreis, waarschijnlijk Valencia gaan aandoen. Zo hoor je nog eens wat! Voor de rest van de dag zijn er geen plannen en dat op zich is verdacht. Ook blijkt er geen “verborgen agenda” te zijn.

Als de wind opsteekt, zie de witte kopjes op het water, komt de conclusie: “Nu kunnen we niet buiten zitten, de wind staat pal op onze plek voor de camper”. Het overleg, wat te doen, is kort.

We bestellen een kan sangria en genieten van het mooie weer en, niet te vergeten, de voorbijgangers. Maar op een lege maag een liter sangria, dat kan niet goed gaan, dus bestelt Hoofd-voeding ook maar 2 heerlijke broodjes. Om half drie beginnen we aan de terugtocht en ontwikkel ik onderweg een enorme blaar onder mijn linkervoet.

 

Als we terug zijn en onze Engelse buurman het te warm krijgt, zoekt hij de schaduw op en raken we aan de klets.  Ik vraag hem hoe hij zo goed Spaans heeft leren spreken. Hij vertelt: Jarenlang heeft hij mijn droom geleefd want hij zeilde 8 jaar aaneen langs de Spaanse kust. Nu leeft hij, met zijn vrouw, in de camper. 8 maanden Spanje en 4 maanden Engeland. Zijn huis heeft hij verhuurd aan goede vrienden.

Er valt nog wat te dromen…….

Benidorm 16

Het is mij de afgelopen dagen weer eens duidelijk geworden, Facebook-vrienden hebben is leuk, maar een verhelderend gesprek via de ouderwetse telefoon brengt je toch “dichter”bij elkaar. Want, laten we mijn "blokkering"  op de Facebook groep “Camperclub zonder klagers” houden op zogenaamd "collateral damage", oftewel "nevenschade". De Beheerder had juist de “klagers” willen blokkeren en tikte precies één naam teveel aan en dat was ik. Een verhelderend telefoongesprek, tussen Richard "de Beheerder" en mij, heeft de lucht volledig geklaard. Weer een les geleerd.

Al een aantal dagen, als we richting de boulevard lopen, passeren we deze prachtig gekleurde struik. Hoofd-tuinen houdt het op een Bougainville.

Bij restaurant “de Leeuw” komen we dit bord tegen en dat geeft maar weer eens aan, dat het overgrote deel van de hier aanwezige medelanders uit “t’zuuje” komen. “No Offense” naar onze andere "”luiden”.

Dit soort lieflijke tafereeltjes doen je bijna smelten. Een moeder die haar kroost probeert te beschermen tegen de felle zon op het warme zand. We krijgen, op het terras bij TorreLevante, een heel gezelschap “over de vloer” en het wordt ronduit gezellig. Het ontbreekt er nog aan of Hoofd-bestellingen laat wederom een kan sangria aanrukken.

Maar ze heeft een alternatief bedacht. “We gaan een pannenkoekje bij den Belg vatten”. Het wordt er eentje met Grand-Marnier en ijs.Schandalig lekker. Nu heeft ijs de onhebbelijke eigenschap in de zon te smelten. Voeg daar geflambeerde Grand-Marnier aan toe en dat op een warme pannenkoek en je bord drijft van een heerlijke zoete mix met alcohol. Dat neemt een dunne pannenkoek nooit allemaal op. Dus, ja mensen het gaat schunnig en onbeschaafd worden, want het bord gaat wel aan de lippen. Maar als de zeer charmante gerant het, bijna lege, bord komt halen, ziet hij nog een beetje van het goddelijke vocht liggen. “U bent nog niet klaar!” meldt hij, “Sommige mensen likken het bord schoon hoor, dan kan hier zonder gêne”. Wij laten het bij wat het is.

Soms gaat het met vertalingen een beetje mis. Hier adverteren ze met cup maten voor Bh's, maar daarvoor zullen Duitsers hier niet de winkel inlopen. “Wir haben Tassen B,C,D en E” betekent zoveel als “Wij hebben Kopjes B, C, D en E”.

Benidorm 15

Er wordt wat af-geklaagd in de camperwereld. Daarom is het een hele verrassing als ik gisteren op Facebook de “Camperclub zonder klagers” tegenkom. Ik meld mij aan en kom door de ballotagecommissie. Na wat gelezen te hebben plaats ik de volgende foto.

De foto is nog niet geplaatst, of er komt al een reactie, doelend op de was aan de lijn “Geen gezicht!” schrijft Anna Snijder een mevrouw uit Jávea (Spanje) en misschien heeft ze wel een punt. Op haar reactie komen een aantal reacties zoals: “Dan kijk je toch niet!” en nog een hele reeks met felle kritiek op mevrouw Snijder. Met verbazing volg ik dit op mijn laptop scherm. Ik vermoed dat dit een 1 april grap is en ik wil, grappend, reageren met: “Mijn 1e bericht in deze groep “Camperclub zonder klagers” en direct een klager?” Nou, dat had ik beter niet kunnen proberen. Proberen ja, want mijn reactie wordt iedere keer onmiddellijk geblokt en verdwijnt steeds weer als sneeuw voor de zon, wat ik ook intik. Sommige oudjes worden drommels handig met zo’n computer. Even later  word ik volledig verbannen uit de groep “Camperclub zonder klagers”.

Op deze tweede paasdag, die voor de Spanjaarden geen betekenis heeft, is het een stuk rustiger op de boulevard. Het raakt bewolkt en de “bloteriken” vluchten weer naar hun onderkomens om iets aan te trekken. Ook de “uitkijk” voor de balletje, balletje jongens verschijnen weer.

Maar als de “sterke arm” in aantocht is wordt het hele circus weer opgepakt en een veilig heenkomen gezocht.

Maar op de boulevard is de rijrichting van het éénrichting-verkeer veranderd en dan is het zelfs voor het gezag soms een probleem wie er nu de goede kant op rijdt.

Benidorm 14

Heerlijk weer en met 21 graden gaan we op ons Paasbest de markt over.

Pasen, zondag en marktdag en als er ook nog een voetbal toernooi wordt gehouden is het woekeren met de parkeerruimte. Dus worden de verbodsborden gewoon op een hoop gegooid en ga je er alsnog staan.

  Kleurrijk mag je deze “zapatos para niño” (kinderschoentjes) wel noemen. Kinderen zijn en worden behandeld alsof ze engelen zijn. Je merkt dat ook heel duidelijk op de camping. Zodra er kinderen arriveren mag de schoonmaak wel 5x per dag komen in plaats van 3x, want binnen de kortste keren is het een enorme bende op de toiletten.

Op de markt lopen we tegen deze geweldige aanbieding aan. Een Nederlander, wonend in Benidorm, heeft hier een groot aantal van geïmporteerd en probeert ze nu aan de man te brengen. Het is druk op de markt, heel druk en als we dan ook nog de stroom mensen aan zien komen vrezen we het ergste. We vluchten naar de boulevard voor de koffie, maar sinds een paar dagen “No tarta para mi” (zonder cake voor mij).

Ondanks het tijdstip vult het strand zich al aardig. Hoewel de “windveren” in de lucht doorgaans niks goeds voorspellen.

Bij terugkomst bij de camping staat er alweer een aantal campers te wachten op een plaatsje, om zo nog heel even van de Pasen te genieten. Diverse Engelsen hebben ervoor gekozen om vandaag te vertrekken, ondanks de dreigende stakingen, volgens dit krantenbericht.

“De UGT vakbond heeft stakingen gepland op de AP-7 tussen Alicante en Tarragona op 28 maart t/m 2 april waarbij het om deel-stakingen gaat. Ofwel ‘s-morgens tussen 11 en 14 uur, ‘s-middags tussen 14 en 17 uur en ‘s-avonds tussen 22 en 01 uur. Stakingen tussen 12 en 15 uur worden ook niet uitgesloten.”