Ik had hier al eens eerder gemeld, dat het mijn sport is om de elektriciteitspaal, waar muntjes in moeten, zo zuinig mogelijk te gebruiken. Let wel! Het gaat soms om een kwartje. Ja ik weet het, een kinderhand is gauw gevuld. Ik probeer altijd zo gunstig mogelijk uit te komen met het gebruik en vanmorgen bereikte ik daar het summum in! Precies om 8 uur vanmorgen gaat de stroom uit. Met andere woorden, exact uitgekiend en ik ben superblij..... Jammer, Ali heeft een minuut te laat het theewater in de elektrische waterkoker aangezet, dus het water is nog lauw. Maar gelukkig hebben onze ex-buren nog een paar kilowatjes laten zitten, dus ook de thee van vanmorgen is weer goed op temperatuur.
Zo genoeg flauwekul....
Even voor negenen rijden we de mooie camperplaats van Salzuflen af. Ik groet nog even de mevrouw die gisteren pal achter ons, op een niet reguliere plek, wou gaan staan. Als ik haar dat vertel, kijkt ze mij glazig aan. Ze draait onder het mompelen van: "Dies ist doch ein schoner Platz" haar raampje weer omhoog, maar vertrekt toch. Een buurman, die het tafereel zit te aanschouwen, roept: "Die sind Verruckt." Ach, denk ik, misschien een beetje in de war.
Iedere keer verrast ons de grootte van Salzuflen en komen we door de meest gekke "kruip door sluip door" straatjes.
Ali meldt dat hier in de buurt heel veel of bijna alleen maar korenvelden zijn. Ik word daar heel blij van, want ik meen maar steeds dat daar mijn Weitzen van gemaakt wordt, maar dat is natuurlijk tarwe. Ja, ik zei al: "een kinderhand.... et cetera"
Maar het is hier een mooie wereld. Zeker als het landschap steeds meer gaat glooien en de uitzichten, zover mogelijk, allengs mooier worden.
We melden ons, tussen de buien door, bij onze grote vriend Wilfried Wagner. "Kijk maar even of er nog een plekje vrij is." Hij weet drommels goed welke wel of niet vrij is, maar wil ons geen privileges verschaffen.....
Geloof het of niet, maar we staan weer vooraan in de lange rij met een prachtig uitzicht op de Weser. We zouden nog één plekje naar voren kunnen, maar daar staan in het weekeinde altijd de Duitse mensen met de La Strada kampeerbus.
Wij zijn blij en tevreden, ach en dat weekje regen wat ons te wachten staat... "Wie bent nait van suker."
