Tjonge, dit is wel een dag die in het teken staat van water.
Om maar met het mooiste te beginnen. De waterpolo dames veroveren, in een zinderende finale in het Japanse Fukuoka met winst tegen Spanje, de wereldtitel.
Terwijl het met bakken naar beneden komende water in Spa Francochamp, de spelbreker werd tijdens de eerste vrije training bij de Formule 1.
De regen wordt ook hier, in Bad Salzuflen, een gespreksonderwerp. De verwachtingen zijn voor zowel vandaag als morgen, ronduit slecht, dus is het plan dat ik vandaag in de camper blijf, de finale waterpolo ga kijken en Ali naar de sauna gaat. Maar vanmorgen zijn de verwachtingen totaal anders. Het blijft vandaag voor een groot deel droog, dus gaat het met de bus naar het stadscentrum van Bad Salzuflen.
Dit beeld is het monument van een zogenaamde Salzsieder van 800 v. Chr. Let ook even op die prachtige vakwerkhuizen in de achtergrond. Een zoutziederij was een werkplaats, voorzien van een kookinrichting, om de zoutoplossing in te dampen. Zout was en is een essentieel product voor het conserveren en vervoeren van vis et cetera.
Wereldberoemd, in Bad Salzuflen, is het Gradierwerke. Hier wordt het zout uit het water gehaald door gebruikmaking van verdamping wat aanzienlijk minder energie kost. Men laat via takkenbossen water naar beneden sijpelen, waardoor het zoutgehalte enorm toeneemt.
Om de 5 a 10 jaar dienen de takken vervangen te worden, omdat er ook kalk aan de takken wordt afgezet.
Werkelijk schitterende gevels kom je hier tegen, hoewel de twee rechtse gevels onder de Façade gevels vallen. De uiterlijke schijn ophouden, is eigenlijk een betere omschrijving. Achter de top van de gevel is niets gebouwd en staat daar alleen maar mooi te wezen.
Als we weer terug willen naar de camperplaats, komen we erachter dat we met een andere lijn terug moeten. Kennelijk had de chauffeur op de heenweg een verkeerd nummer op zijn bus staan. Maar ja, die vertrekt veel later vanuit het stadje.
