Ai, ai,ai,…… De weersomstandigheden spelen het spel niet helemaal mee. Zo zit je puffend onder je luifeltje, nippend aan een Witbiertje, zo vlucht je de ietwat benauwde camper binnen, omdat de temperatuur drastisch daalt door een bui.
Maar laten we wel wezen, we zitten hier niet alleen voor ons zelf. Het hogere doel is het vermaken van de kleinkinderen. Als de zon in de ochtend zich nog achter een wolkenpartij verstopt, wordt het ontbijt “in” de camper genuttigd, met alle gevolgen van dien. Regel één is dan “Geen chocolade hagelslag op het brood”, want dat geeft een onuitwisbare rotzooi op banken en vloerbedekking. Regel twee is “Geen kaascrackers”, want mensen…. die produceren een putlucht, daar kan de adem van een carnivoor, pal na zijn maaltijd, niet tegenop. De verbijstering is dan ook van het gezicht van onze kleindochter af te scheppen, als ik vanmorgen zelf een dergelijke cracker zit te nuttigen. Opa is gek geworden!
Dan, oh wee, als de zon ietsje langer dan 45 minuten achterelkaar zijn of haar best doet, “moet” er gezwommen worden. Niet in het op de camping liggend en daardoor comfortabele zwembad. Nee, ze zullen en moeten naar het “Hemelriekje” om aldaar in de beplaste plas te gaan zwemmen.
Dus daar zit je dan, nog geen half uurtje later. Grootmoederziel alleen op een immens groot strand zo zonder publiek. Want niemand, echt niemand, gaat met dit wisselvallige weer naar de plas, maar gelukkig doet de meegebrachte “storm paraplu” haar werk, dus die bui kan je in het geheel niet deren.
Offers, ongepolijste offers, zult u na het lezen van dit stukje wel denken, die er worden gebracht in deze 5 weken “Lente van Drenthe”. Maar vergis u niet, het is ook volop genieten van dit geweldige kind.
