Groningen
Na 137 dagen oftewel 19 weken oftewel 4 1/2 maand zijn we weer thuis na een reis van 10.207 km en 200 meter en daarmee 1189 liter diesel verstookt.
397 liter in Marokko voor (omgerekend) € 0.85 ct/ltr = € 337,= in Europa 792 liter voor (gemiddeld) € 1.35 ct/ltr = € 1069,=
Maar het was het waard, meer dan waard. Het was een fantastische reis.
Met mijn telefoon heb ik een kleine 900 foto's gemaakt. Met de grote camera
1928 en Ali heeft er 2500 foto's gemaakt want die was onderweg ook nog eens heel actief. Natuurlijk zitten er dubbelingen tussen, want een foto lukte niet altijd direct. Een dwarsdoorsnede van de foto's hebben jullie op de blog kunnen bewonderen en wie weet is er nog eens gelegenheid een selectie te bekijken.
.jpg)
Bij aankomst werden we verrast door een enorm plakkaat op het raam met de tekst; "welkom thuis lieve Opa en Oma, kus Dennis Diana Kyra en Romy.
Ondersteunt met mooie tekeningen en symbolen, als hartjes en dergelijke.
Dan zitten de tranen redelijk snel aan de oppervlakte.
.jpg)
De grootste angst van Ali was haar tuin en hoe deze er bij zou liggen, na 4 1/2/ geen onderhoud. Bijna een kreet van opluchting, toen ze de tuin instapte en moest constateren dat hij er prima bij lag.
.jpg)
Dan onze aankoop: we beginnen met het kleed die we in de woestijn hebben gekocht.
Het verhaal van de zwart gesluierde dame die, midden in een souk, haar sluier voor mij afdeed, heeft op mij nogal een impact gehad. Dit kwam ook omdat we een aantal dagen daarvoor het volgende beeld hadden gekocht.
En nog steeds, begrijp ik nog niet wat daar is gebeurd. Als 1 van de vrouwelijke medereizigers niet had geroepen, "ze staat met je te flirten" zou ik hebben gedacht dat ik heb staan dromen.
Natuurlijk hebben we Marokko als meest enerverend ervaren. Maar we hebben zeker ook van Portugal en Spanje genoten. En dan vergeten we ook niet de Dordogne in Frankrijk, wat een prachtig landschap.
We zijn dus weer thuis en het uitpakken is begonnen, maar 'echt thuis' zijn we nog niet, want 4 1/2 maand schijnt toch je geheugen aan te tasten.
"Waar hebben we de snijplank" roept Ali tijdens het koken. "Kom op zeg" antwoord ik en sta op om de snijplank te pakken. We hebben alle kastjes open gehad, maar geen snijplank te vinden. Totdat ik me realiseer dat ze nooit in een kastje hebben gelegen, maar gewoon op de afwas machine liggen.
Ik neem het koken over, maar bij het opscheppen van de 'Penne' zoek ik de diepe borden. Oké, we worden ouder, maar op deze momenten ben je toch even bang dat je seniel wordt. Want de diepe borden hebben altijd in een ander kastje gestaan en niet op of onder de stapel platte borden.
Aja, de camper... op een los rammelend moertje van de 'cruise control' na, heeft de camper zich als een zonnetje gehouden. Een druppeltje superlijm loste dit probleem echter snel op.
We kunnen ook wel de conclusie trekken dat dit een 'hernieuwde' relatietest is geweest, want 4 1/2 maand op 12 vierkante meter samenleven hebben we en dat vinden we allebei met glans doorstaan.
Als al het Sahara-zand weer uit de camper is verwijderd wordt het hoog tijd om op 7 juli met ons kleinkind weer in de camper te springen.
Nu even een periode van Tandartsen, Mondhygiënistes, Cardiologen, Schade-experts en het invullen van de uitgestelde Belastingaangiften.
We hopen dat jullie, al was het maar een klein beetje, mee hebben kunnen genieten van onze reis.
Ali en Herman
Na 137 dagen oftewel 19 weken oftewel 4 1/2 maand zijn we weer thuis na een reis van 10.207 km en 200 meter en daarmee 1189 liter diesel verstookt.
397 liter in Marokko voor (omgerekend) € 0.85 ct/ltr = € 337,= in Europa 792 liter voor (gemiddeld) € 1.35 ct/ltr = € 1069,=
Maar het was het waard, meer dan waard. Het was een fantastische reis.
Met mijn telefoon heb ik een kleine 900 foto's gemaakt. Met de grote camera
1928 en Ali heeft er 2500 foto's gemaakt want die was onderweg ook nog eens heel actief. Natuurlijk zitten er dubbelingen tussen, want een foto lukte niet altijd direct. Een dwarsdoorsnede van de foto's hebben jullie op de blog kunnen bewonderen en wie weet is er nog eens gelegenheid een selectie te bekijken.
Bij aankomst werden we verrast door een enorm plakkaat op het raam met de tekst; "welkom thuis lieve Opa en Oma, kus Dennis Diana Kyra en Romy.
Ondersteunt met mooie tekeningen en symbolen, als hartjes en dergelijke.
Dan zitten de tranen redelijk snel aan de oppervlakte.
De grootste angst van Ali was haar tuin en hoe deze er bij zou liggen, na 4 1/2/ geen onderhoud. Bijna een kreet van opluchting, toen ze de tuin instapte en moest constateren dat hij er prima bij lag.
Dan onze aankoop: we beginnen met het kleed die we in de woestijn hebben gekocht.
Het verhaal van de zwart gesluierde dame die, midden in een souk, haar sluier voor mij afdeed, heeft op mij nogal een impact gehad. Dit kwam ook omdat we een aantal dagen daarvoor het volgende beeld hadden gekocht.
Natuurlijk hebben we Marokko als meest enerverend ervaren. Maar we hebben zeker ook van Portugal en Spanje genoten. En dan vergeten we ook niet de Dordogne in Frankrijk, wat een prachtig landschap.
We zijn dus weer thuis en het uitpakken is begonnen, maar 'echt thuis' zijn we nog niet, want 4 1/2 maand schijnt toch je geheugen aan te tasten.
"Waar hebben we de snijplank" roept Ali tijdens het koken. "Kom op zeg" antwoord ik en sta op om de snijplank te pakken. We hebben alle kastjes open gehad, maar geen snijplank te vinden. Totdat ik me realiseer dat ze nooit in een kastje hebben gelegen, maar gewoon op de afwas machine liggen.
Ik neem het koken over, maar bij het opscheppen van de 'Penne' zoek ik de diepe borden. Oké, we worden ouder, maar op deze momenten ben je toch even bang dat je seniel wordt. Want de diepe borden hebben altijd in een ander kastje gestaan en niet op of onder de stapel platte borden.
Aja, de camper... op een los rammelend moertje van de 'cruise control' na, heeft de camper zich als een zonnetje gehouden. Een druppeltje superlijm loste dit probleem echter snel op.
We kunnen ook wel de conclusie trekken dat dit een 'hernieuwde' relatietest is geweest, want 4 1/2 maand op 12 vierkante meter samenleven hebben we en dat vinden we allebei met glans doorstaan.
Als al het Sahara-zand weer uit de camper is verwijderd wordt het hoog tijd om op 7 juli met ons kleinkind weer in de camper te springen.
Nu even een periode van Tandartsen, Mondhygiënistes, Cardiologen, Schade-experts en het invullen van de uitgestelde Belastingaangiften.
We hopen dat jullie, al was het maar een klein beetje, mee hebben kunnen genieten van onze reis.
Ali en Herman
