Hij staat weer voor de deur. Alle plakkerige troep van het dak gehaald, de zonnepanelen weer woestijnzand vrij. Let wel, dit is allemaal op het conto van Ali te schrijven, want ik moet nog steeds, zoveel mogelijk, met het been omhoog. Het gaat overigens een stuk beter, de wonden zijn dicht en ik heb weer onder de douche gestaan. Lijkt mij ook een stuk aangenamer voor de geurpapillen van mijn ega.
De buitenkant is dus weer netjes, maar dan moet de inhoud van de camper een plek vinden en dat valt nog niet mee.
Er zijn momenten dat ik een "déjà vu" krijg van 18 jaar geleden, toen we de boot voor de laatste keer leeghaalden. Toen rook het hele huis naar diesel, nu blijft het een onbestemde geur, die mijn neus raakt, tenzij het de geur van schoonmaak spullen betreft.
Inmiddels wordt de camper nu voor een APK aangeboden en enkele reparaties uitgevoerd.
Nu we Spanje achter ons hebben gelaten en weer in het Groningse vertoeven, moeten we wel ontzettend wennen aan de weersomstandigheden. Tjonge, hadden we in Spanje dit jaar niet al te geweldig weer, hier in Nederland is het helemaal wennen.