Na een week op Schiermonnikoog, is het weer prettig thuiskomen in ons huisje en kunnen we terugkijken op een geslaagde week. Misschien had het weer iets beter kunnen zijn, maar wie klaagt er nu over het weer, nietwaar? Hierboven één van de zeldzame momenten dat de zon was te zien. Deze foto is overigens genomen door Romy (onze kleindochter). Het Oud en Nieuw vieren op Schier gaat trouwens een aflopende zaak worden, want de prijzen in Vitamaris rijzen de pan uit. Hierdoor zijn wij genoodzaakt dit jaar alvast met de Kerstdagen daar te zitten en voor Oud en Nieuw weer te vertrekken, anders wordt een weekje S'oog toch wel heel kostbaar.
Schier, een belevenis die al 35 jaar een traditie is. Veelal komen dan de "vaste" clan bij elkaar, waarvan het voldoende is, elkaar op de boot te zien en of te spreken soms pas tijdens het vertrek. Daar tussendoor is het gevoel dat "ze er zijn" al voldoende om het "thuisgevoel" te krijgen. Marijke Disco leerde mij deze wijsheid bij vertrek, terwijl we elkaar de hele week niet hebben gesproken. Het Schier gevoel, het valt niet te om- of te beschrijven, je moet het meemaken.
Deze groep "(achter)kleinkinderen" is al net zo hecht met elkaar als de 2 generaties voor hen, al zien ze elkaar 1x per jaar op Schier, vanaf seconde 1 is het met iedereen "dik aan" ondanks het leeftijdsverschil dat loopt van 21 jaar tot 11 jaar. Hoe bedoel je "dik aan" hoor ik mensen denken. Wel, deze groep, die ietsje groter is speelt samen, geheel schaamteloos, verstoppertje met elkaar, ongeacht dus het leeftijdsverschil.
Ik had dit jaar m'n zender en een portable antenne mee, waarvan die laatste aan de balustrade van het balkon vast is gemaakt. Op een gegeven moment heb ik contact met een Griek, die graag wil weten waar ik vandaan zend. Ik probeer het nog met "een klein eiland, Noordoost van Nederland" maar hij wil graag dat ik het in het Navo spelalfabet doe. Ik vraag mij af of hij het allemaal heeft mee gekregen en hoe hij het dan, voor zichzelf, heeft uitgesproken. Ik heb er maar niet naar gevraagd.
Vanmorgen had de 7.30 boot een probleem om af te meren, vanwege de lage waterstand. Daardoor heeft de veerboot een tijdje op "zee" moeten ronddobberen wat natuurlijk weer tot vertraging voor de terugweg opleverde.
De veerhaven op Schiermonnikoog, bleef dan ook lang leeg, waardoor de afvaart met een half uur werd verlaat. Dit betekende voor ons, dat de bus naar Groningen al weg was en wij 45 minuten moesten wachten op de volgende. Een geluk, bij een ongeluk, kwam deze bus 20 minuten vroeger en mochten we alvast in de bus, want het waaide stormachtig en dan is het "in" de bus toch geriefelijker.
Maandag halen we de camper uit de stalling, gaat de auto er weer in en gaan we ons opmaken voor een half jaartje camper leven. Het is de bedoeling dat er dan weer een dagelijkse Blog volgt.
