Het is nog aarde nacht als we wakker worden, maar de rolluiken zijn hiervan de oorzaak. Eerst waren we bang dat we geen gordijnen hadden, maar daar dienen dus de rolluiken voor.
Vandaag gaat het naar Holzminden, want Ali kent de Edeka aldaar op haar duimpje. Natuurlijk kijken we ook nog even bij de Mobil-Camping, waar zowaar Wilfried en Christopher voor de nieuwe receptie staan. Natuurlijk is het even bijkletsen en de mededeling, dat we, na 13 jaar, niet meer van hun diensten gebruik gaan maken, tenzij Christopher zijn "verhuur" accommodaties eindelijk afmaakt. Maar ja, dat zal wel een 4 jarenplan gaan worden, aldus hemzelf.
Wij gaan Holzminden nog even onveilig maken en drinken op onze vaste plek koffie met gebak.
Natuurlijk maken we de geijkte foto's, zo we die al jaren hebben genomen. Gek eigenlijk dat je dit nog een keer wil vastleggen! Is het de laatste keer, je weet het nooit. Onderaan de de opname van de camping zo langs de Weser.
Dan snel op naar de Edeka, pal naast de Mobil Camping. Oh mensen, dit maakt deze camping tot een perfecte plek om langer te staan, nog afgezien van de prijs per nacht. Maar goed, het is voor ons het einde van een mooi tijdperk.
Terug naar huis, om de boodschappen af te leveren en een vest te retourneren in Höxter, wat we voor mij, bij Klingemann, hadden gekocht. Ik heb nu een veel mooier vest, dat ook beter past. We, eigenlijk Ali, krijgt zonder probleem €50,- cash retour, kom daarvoor maar eens in Nederland. Trouwens het vest koste €49,99 dus we maken ook nog eens één cent winst.
Dus... die verbrassen we dan ook onmiddellijk. Dit is de onbescheiden aankoop van Ali, ik moet mij behelpen met een Spaghetti ijs.
Vorig jaar was deze fiets, in Holzminden, nog helemaal versierd met bloemen. Deze keer heeft een Wannabee Cristo (Vladidimirov Javacheff), U weet wel die inpak kunstenaar, zich op de fiets uitgeleefd.