Lloret de Mar 3

Bijkomen, dat is het devies van deze paar dagen, want we merken dat het herstel steeds iets langzamer gaat. We waren vorige week natuurlijk net hersteld van griep. Dat is allemaal niet ze heel erg, want het hoort erbij, ouder worden bedoel ik. De nachten worden iets langer, of om het beter uit te leggen, we nemen het er meer van. Zo om een uurtje of negen gaan de kacheltjes aan. Ja inderdaad allebeide, zowel elektrisch als gas en genieten wij nog even van de warme lappen. Buiten is het dan ook niet aanlokkelijk, gezien de zon het vandaag laat afweten.

Vanmorgen horen we een hevig gekwetter, pal naast de camper. Het geluid kunnen we niet direct thuisbrengen, maar het lijkt op halsbandparkieten, terwijl die normaliter in palmbomen zitten.

Terwijl ik deze foto's neem, sta ik nog even te kijken, wat die beestjes hier doen. Dan kom ik erachter dat ze de toch wel dikke takken aan het doorknagen zijn, hoogstwaarschijnlijk om een nest mee te gaan bouwen. Links is een klein gevecht gaande, kennelijk willen ze allebeide hetzelfde takje. Toch is het wel apart dat ze zich zo duidelijk laten zien, want normaal hoor je ze en zie je ze nauwelijks.

Veel rustiger gedragen zich dit Roodborstje en de Hop. Die laatste hebben we op deze plek al vaker zien rondscharrelen, maar nu komt ie toch wel heel dicht bij de camper. De bijnaam van de Hop is Drekhaan. Dit komt omdat het dier een nogal penetrante geur heeft want het nest wordt nauwelijks  schoongemaakt en de voedselresten liggen in het nest te rotten. Ook heeft het vrouwtje een geurklier onder haar achterlijf, die diezelfde stank afgeeft.

Kijk, die kans krijgen de geuren in onze camper zeker niet, temeer omdat er dagelijks gereinigd en opgeruimd wordt. "Als je dat niet doet, kom je in je eigen rommel om, in zo'n kleine ruimte" is het devies van Ali. Geestelijk ondersteun ik haar daarin dan ook van harte.