Drie dagen hard werken, zo kan ik met een gerust hart de afgelopen dagen omschrijven. Obstakels voldoende, maar de beloning is een wandeling in Lloret de Mar en dan in een zonnetje, temperatuur is 15 graden. Dat laatste is een, min of meer, verplichting, want het trapje heeft de ontmoeting met de werk-bus, gisteren niet geheel overleeft. Dus is een bezoekje aan de Chinees in het stadje een "must," want om nu steeds uit de camper te springen, is ook zo wat, dus volgt een reparatie. Oké, de reis.
Zeg nu niet dat mijn vriendin niet kan fotograferen. Deze is uit een 90 km/u rijdende camper genomen in half schemer, maar dat laatste moge duidelijk zijn. Is het niet een plaatje?
Kijk, in eerste instantie zeg je, "jammer joh, deze is bewogen." Maar nee, Crea Bea heeft deze genomen om het silhouet van de camper, waar je ons kan zien zitten. Deze vrouw blijft mij, ieder dag weer, verbazen.
Dit zijn de de Etangs in de buurt van Narbonne. Wat is een Etang, hoor ik je al zeggen. Wel, hier komt Wikipedia om de hoek kijken. (Waar ik trouwens jaarlijks een vrijwillig bijdrage aan geef.)
"Een geheel of gedeeltelijk afgesloten deel van de zee." Men spreekt, hier en daar, ook wel van een Haf of Lagune.
Trouwe lezers zullen dit plaatje wel herkennen. Maar nu nog de betekenis.
Het is "The Gate of the Catalan Countries" en een werk van de beeldhouwer Emili Armegol. Het is de "Noordelijke Poort naar de Catalaanse landen" zoals de titel al zegt.
En dan,.... eindelijk, de Pyreneeën, bedekt met de eeuwige sneeuw. Eerlijk, we waren een beetje bang dat ook de weg dwars door de Pyreneeën wel eens met sneeuw bedekt zou kunnen zijn.... Maar op deze veilige afstand kan het voor ons geen kwaad....
