Dertien jaar is ze geworden, als ze met haar grootouders naar de camping gaat voor een week lang dollen met haar vakantie vriendin. Want laten we wel even de zaken bekijken zoals ze zijn, “spelen” doe je niet meer op deze leeftijd, je bent aan het “dollen”. Neem nou een bezoek aan Drouwenerzand, dat DOE je gewoon niet meer, veel te kinderachtig, toch? Een week geleden bracht ze haar kleinere zusje naar de camping, niet omdat ze dat voor het zusje leuk vond, nee, dan kan ze even haar vriendinnetje begroeten en haar komst, de volgende week, bevestigen. Een jaar ouder is haar vriendinnetje, maar de belevingswereld ligt op dezelfde lijn. Hoe gevoelig dat kan zijn merkte haar jongere zus. Tegenover, op het veldje, zit een meisje, dat 4 maanden jonger dan haar is, dus een uitstekend vriendinnetje voor de komende week. Maar dat pakt heel anders uit. De interesses liggen mijlen ver uitelkaar en de klik is er dan ook niet. Als er dan ook nog een derde en oudere “dame” bijkomt, is het gebeurd met de vakantie vriendin. Maar onze dertien jarige heeft een bijzondere klik met haar vriendin en de begroeting is dan ook allerhartelijkst, compleet met een heuse “hug”. Dit belooft een prachtige week te worden. Eerst de verjaardag vieren, het vriendinnetje is daar de hele dag bij, dan met paps naar de camping.
Onafscheidelijk lijken ze te zijn, van vroeg tot laat, delen ze de meest geheime zaken met elkaar. Zelfs hun, als “heilig” verklaarde IPhone, wordt gezusterlijk gedeeld. Als Opa alleen maar naar het kleinood wijst, wordt er al hysterisch gereageerd, maar vriendin mag alles zien en horen.
Zelfs het voeren van de hertjes is voor de dames voldoende reden om elkaar hierbij te fotograferen. Dat ik hier deze foto’s mag gebruiken mag dan ook als een geschenk worden beschouwd, want dat gaat allemaal niet zonder slag of stoot. Zelf volgen ze de gehele dag de één na de andere “Vlogger”, maar een foto van zichzelf op Internet is taboe en dat is mede een reden dat deze blog, deze dagen, zeer onregelmatig verschijnt.
Dan komt de dag dichterbij dat er in de tent wordt geslapen, natuurlijk samen met de vriendin, want alleen is toch wel een beetje eng.
Met de voorbereiding en de hulp van oma staat de tent in een oogwenk, want helemaal alleen zo’n ding op te zetten is geen sinecure. Natuurlijk doen de dames dit wel wanneer het “hen” uitkomt, want er moet eerst uitgebreid met andere meiden gespeeld, ho sorry, gedold worden. De slaapzaken, vanuit Groningen meegenomen, worden door beide dames afgekeurd. Nee, ze willen onder hun eigen dekbed, met uiteraard, hun eigen kussen. Maar dan is het toch werkelijk zo ver. Het wordt al donker als, na het provisorisch ophangen van de “ijsjes” lichten, de tent wordt ingekropen. Wat een feest is dit! Onwillekeurig moet ik aan de tekst van Paul van Vliet denken.
Meisjes van dertien – vlak voor ’t begin
Meisjes van dertien – er net tussenin
Hebben van die dromerige koppies
Hebben van dat dunne steile haar
Willen niet meer samen met de jongens
Willen nou alleen nog met elkaar
Giechelen bij de naam van ’t onbereikbare idool
Giechelen om hun vader en de leraren op school
Giechelen van ongemak en giechelen van spijt
Giechelen zich een weggetje naar een betere tijd…
Het giechelen is dan ook niet van de lucht en de sfeer lijkt uitgelaten en vertrouwd.
Om bijna half twee in de nacht wordt er zachtjes op de camperdeur geklopt. De dames hebben het wel gezien, daar in het tentje. De één gaat weer naar haar eigen caravan, de ander kruipt weer met een veilig gevoel, bij opa en oma, in de camper op haar bed.
