Rio-Mar 35-36-37-38-39

Tja, het weer voor de laatste 4 dagen,... nou vrijdag was het heerlijk,

Vrijdag gaan we, hoe kan het anders, richting Oliva om een kopje koffie bij Le Loc en een ronde over de markt.

Zo, ik merk nu hoe inspannend het is een blog te tikken na 3,5 dag met hoge koorts op bed te hebben  gelegen. De ene na de andere fout komt uit het toetsenbord van van de laptop vliegen en ik heb meer werk om ze te herstellen. Maar oké, ik zet door.

Goed, vrijdag dus. De tocht er naartoe brengt ons op momenten in hogere sferen. De sinaasappel bloesemgeur is bedwelmend. Koffie bij El Loc, waarbij ik kies voor een espresso voor de opkikker. Als we even later over de markt wandelen, voelt het dan ook alsof ik op momenten loopt te zweven. Om eerlijk te zijn loop ik rond alsof ik een borrel rond 10.00 uur heb gedronken. Zo nu en dan moet ik me aan een marktstalletje vasthouden, om niet om te vallen.

Ik schuif het op de twee veel te sterke espresso's, want die bakken er wel in. Oh, even iets heel hilarisch op de markt.

Ik loop een tijdje achter deze meneer, waarvan ik denk dat hij wel heel uitnodigend met zijn portemonnee loopt te pronken. Na een tijdje kan ik me niet inhouden. Ik tik hem op de schouder: "bent U Nederlands?" "Ja waarom" is zijn wel heel kortaf antwoord. "Wel de manier waarop U Uw portemonnee draagt." Nog voor ik mijn zin kan afmaken, roept de man: "Maar ik kom hier al 30 jaar." In eerste instantie ben ik met stomheid geslagen, maar zie onmiddellijk de humor ervan in. "Oh, als dat zo is zullen de zakkenrollers met een grote boog om U heen lopen."

Nu nog steeds komt er een glimlach op mijn gezicht als ik hieraan terugdenk.

Maar de dag krijgt een ander verloop dan verwacht, of gehoopt. In de avond grijpt de koorts mij. In de nacht stijgt die temperatuur naar de 39.8 en dan wordt het toch wel kritisch.

[36]

Zaterdag regelt Ali onze Duitse buurvrouw Sabine om ons naar San Carlos Hospital in Denia te rijden. Naar de eerste hulp, oftewel Urgencia.

Het blijkt, na een "langdurig" bloedonderzoek (we hebben 5 uur in de wachtkamer gezeten, waarbij de arts een keer langskomt om te zeggen dat hij mij niet vergeten is), dat de "Wondroos" net als 2 jaar geleden, alleen nu in het andere been, is teruggekeerd. "Yes, shit happens" zoals de Spaanse arts ons grappend voorhoudt. Paracetamol en antibiotica is mijn lot de komende dagen.

Goed, let ook even op de dikte van de rechteronderbeen (mijn linker natuurlijk). 

Het been moet overdag iets omhoog liggen zodat het vocht afgedreven wordt. Met als gevolg, als ik wil/moet opstaan, stroomt dat vocht/bloed weer naar beneden, wat een helse pijn veroorzaakt en daar helpt geen paracetamol aan, ook niet die van 1 gram.

De bijzetting van de paus en de festiviteiten van Koningsdag gaan aan mij voorbij. Ik probeer nog een stukje van Koningsdag via NLZiet te bekijken, maar val al gauw weer in slaap.

[37]

Zondag 

Paniek!, want 40.9 graden koorts is veel en er wordt weer een rit naar Denia voorbereid, om ons in het ziekenhuis te melden. Ja, voorbereidt, want Ali laat Marie-Carmen, van de receptie, een taxi bellen. Helaas één centrale vindt dat het buiten zijn/haar district ligt, de tweede vindt zijn chauffeur te ver weg (100 km.) Kortom 8 telefoontje levert geen enkele taxi op. Natuurlijk hadden de buren ons graag willen brengen, maar die zijn gaan wandelen. Net op het momt dat Ali de Belgische heren voor deze dienst heeft gevraagd, komen de wandelaars weer terug. Ik maak dit mee in een soort zombie achtige aanwezigheid.

In het ziekenhuis krijgen we te horen dat 40.9 graden koorts, misschien iets te hoog is, maar dat we geduld moeten hebben. Het duurt een aantal dagen voor de medicijnen hun werk doen.

[38]

Maandag

Een ramp komt nooit alleen. Even voor 13.45 uur krijg ik dit beeld op mijn telefoon.... vreemd, want ook mijn externe MiFi geeft "no connection." Als even later blijkt dat ook de stroom op de camping is uitgevallen is de toestand compleet.

De meest wilde speculaties doen de ronde op de camping. Spanje, Portugal, Frankrijk en een deel van Duitsland is wel de ergste die ik, via de tamtam, hoor. Oh ja en het gaat natuurlijk om een Cyberaanval, vanuit de Russen.

Maar de meest bizarre uitleg komt, als ik heel even de omzetter aanzet, zodat we naar het nieuws van zes uur kunnen kijken. De Spaanse regering heeft volgende verklaring voor de stroomstoring. En werkelijk, kijk het journaal van maandag 18.00 uur er maar op na.

"Het is een niet vaak voorkomend weer fenomeen. Het sterk wisselen van temperatuur. Hierdoor ontstaan "particules" (deeltjes) rondom kabels die dan gaan trillen."

Vannacht om 11.45 uur keert de stroom weer

Op deze San Vincente vrije dag had het restaurant alles uit de kast getrokken, voor een grote aanloop. Helaas, "Zonder stroom kookt niemand wel" is zo'n spreekwoord.

[39]

dinsdag.

Zo, deze hinkstap sprong blog(gen) hebben heel wat energie gekost. Om 11.00 uur begonnen en het is nu 15.30 uur. Natuurlijk met tussenposen en tussenpauzen.

Hier als bonus, het slachtoffer in de wachtkamer van het eerste ziekenhuisbezoek. Na de eerste onderzoeken, met het infuus er nog in. De tassen voor het geval ik moest blijven zoals de vorige keer 2 jaar terug.

Dan hier nog een aantal letters die ik gedurende de dag verkeerd of ten overvloede gebruikte en ze weer weg moest halen. Ik wil ze jullie toch niet onthouden.

wqwdqwknkliio,lmhjlxkdnfgmulnabdwqwdqwknkliio,lmhjlxkdnfgmulna bd

Nu maar hopen dat de eindredactie er een spaan van heel laat.